Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Συνέντευξη με τους Bleeze

Στις 11 Ιανουαρίου οι Bleeze εμφανίστηκαν  live στο Κ44. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος και οι Bleeze δώσανε ρέστα με μια  πολύ δυνατή παρουσία παίζοντας κομμάτια απ' τον πρώτο τους δίσκο Echoism και μερικά covers. Μετά το live, γνώρισα τα παιδιά, κι έτσι με όλη την ενέργεια του live, και με την τρέλα που κουβαλάνε από μόνοι τους, μου παραχωρήσανε 20 λεπτά για ένα interview,  σ' ένα αμάξι μέσα σε μια κεφάτη ατμόσφαιρα, έτσι απλά!

 Όταν κλείσατε το live με τη διασκευή του Dig up her bones  των  Misfits,  κάποιος σχολίασε “ αυτό είναι το style των Bleeze, πιο progressive”. Τί θα του απαντούσατε?

 ΘΑΝΟΣ:
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καθόλου το style μας. Το ότι του άρεσε το κομμάτι δεν έχει να λέει ότι μας ταιριάζει. Εμείς έχουμε πολύ διαφορετικό ήχο, πολύ διαφορετική προσέγγιση    στη μουσική, στα είδη, στo παίξιμο, σε όλα.

ΑΝΤΡΕΑΣ:
Ήταν μια απόφαση στιγμής. Ζητήθηκε ένα ακόμη κομμάτι απ' το κοινό και πέταξε ο 2ος κιθαρίστας την ιδέα ,μιας και το είχαμε παίξει σένα
live acoustic.

ΓΙΑΝΝΗΣ:
Το προηγούμενο
live ήταν ακουστικό, δεν μπορούσαμε να παίξουμε ηλεκτρικά γιατί είχε κάνει εγχείρηση ο Αντρέας στο πόδι του, οπότε ήταν ένα απ' τα κομμάτια που είχαμε έτοιμα.

Τότε πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας?

ΑΝΤΡΕΑΣ:
Γενικά δεν μπορούμε να ορίσουμε ακριβώς το είδος μας. Πλησιάζει σε αρκετά είδη, έχουμε ένα δικό μας
style αλλά νομίζω πώς όλοι προτιμούμε να λέμε ότι παίζουμε κάτι δικό μας. Είναι δύσκολο να φτιάξεις ένα καινούργιο είδος άρα έχεις απλά πολλές επιρροές από άλλα.

Ποιά είναι η ιστορία των Bleeze?

 ΘΑΝΟΣ: H ιστορία ξεκινάει μια Παρασκευή μεσημέρι. Ήμασταν με κάτι φίλους στην πλατεία της Αγίας παρασκευής και παίζαμε κιθάρα μετά το σχολείο, πριν 3 χρόνια. Περάσανε ο Γιάννης, ο Αντρέας κι ένα άλλο παιδί που ήταν παλιά στους Bleeze. Αράξανε μαζί μας ,τους άρεσε η όλη φάση και είπαν  σε μένα και σε ένα άλλο παιδί  να πάμε μαζί τους για πρόβα- είχαν τότε ένα σχηματάκι το οποίο διαλύθηκε . Εμένα με πήραν για κιθάρα στην αρχή αλλά επειδή είχαν όλοι απαράδεχτες φωνές, βαλαν εμένα, που ήταν ακόμη πιο απαράδεχτη αλλά δεν το παραδεχόντουσαν(γέλια)και κάπως έτσι έφτιαξε το πράγμα. Η τελική σύνθεση κατέληξε προ  δύο μηνών, με τον Γιάννη στην κιθάρα, τον Αντρέα στα τύμπανα, τον Ξενοφώντα στο μπάσο, τον Αντρέα το Μαστοράκο στη δεύτερη κιθάρα και μένα  στη φωνή.

Έχετε βγάλει ένα
album, το Echoism.Πώς προέκυψε?

ANΤΡΕΑΣ: Είχαμε κομμάτια απ' την αρχή. Με το που γίναμε μπάντα αρχίσαμε να γράφουμε. Κάποια στιγμή, μετά από τα τρία χρόνια ύπαρξης μας είπαμε να βγάλουμε μια πιο σωστή δουλειά, πιο σοβαρή, πιο προσεγμένη.

ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι είχαμε γράψει αρκετά κομμάτια, αλλά κάποια στιγμή ένας φίλος-γνωστός με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “άκουσα ένα κομμάτι σας στο
MySpace” (το είχαμε ηχογραφήσει πρόχειρα σένα σπίτι)”μας άρεσε πολύ  και θα θέλαμε να σας κάνουμε παραγωγή”. Αυτή η εταιρία ονομάζεται Room Recordings και ξεκινήσαμε μαζί σ' ένα οχτάμηνο να βγάλουμε  το δίσκο, παραγωγές , ιστορίες..Το mastering έγινε στην Αγγλία στο Abbey  Roads , εκεί που είχαν ηχογραφήσει και οι Beatles!

Θα ήθελα να μου περιγράψετε όχι τόσο τον ήχο, αλλά το “
mood'' του δίσκου.

ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι πάντα τα κομμάτια γράφονται σε συγκεκριμένες φάσεις της ζωής ενός ανθρώπου. Όσα κομμάτια έχουμε γράψει έχουν ένα μελαγχολικό ύφος. Βέβαια όταν μπήκαμε στη λογική να ηχογραφήσουμε τον δίσκο μας, δεν πήγαμε να ηχογραφήσουμε κάτι έτοιμο. Μπήκαμε στη λογική της παραγωγής από ένα σημείο και μετά. Οπότε μας βοήθησαν σε αρκετά πράγματα και οι παραγωγοί μας, ο Χρήστος και ο Τέο από την Room Recordings. Μας κάλυψαν κάποια κενά τα οποία ίσως είχαμε, μετριάσαμε κάποια πράγματα τα οποία ίσως δεν ήταν καλά, ίσως και να ήτανε, και μας βοήθησαν να πάρουμε ένα πιο συγκεκριμένο ύφος  το οποίο φυσικά με τον καιρό άλλαξε.
ΑΝΤΡΕΑΣ: Γενικά το
Echoism βγήκε πιο ατμοσφαιρικό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό. Είμαστε ικανοποιημένοι κατά ένα μεγάλο ποσοστό από το αποτέλεσμα, απλά δεν είναι κακό να παίζουμε και πιο δυνατά στα live, ο κόσμος το νιώθει περισσότερο.

Και όσο αφορά τα live?

ΑΝΤΡΕΑΣ: Έχουμε παίξει σε πάρα πολλούς χώρους  στην Αθήνα, όπως στο Κύτταρο, το Gagarin και άλλα μέρη. Αλλά τώρα με το ατύχημα που είχα με το πόδι μου δεν μπορούσαμε για τρείς μήνες  να παίξουμε live ξανά και γι' αυτό μας ήρθε η ιδέα του acoustic, όπου εγώ έπαιζα με το ένα πόδι σε ένα διαφορετικό σετ τυμπάνων κι έτσι κάναμε δύο live acoustic, ένα στη Σύρο σένα μαγαζί κι ένα στο Κύτταρο. Πήγανε πάρα πολύ καλά και τα δύο live κι ο κόσμος το ευχαριστήθηκε. Ακούσαμε πολύ καλά σχόλια και σκεφτήκαμε να κρατήσουμε κάποια στοιχεία απ' αυτό το acoustic.

Γιατί κάνετε μουσική και πού σκοπεύετε να πάτε?

 ΘΑΝΟΣ: Γενικότερα στη ζωή τίποτα δεν πάει κάπου, η όλη ουσία είναι το ταξίδι. Οπότε θέλουμε να περάσουμε καλά, να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν, μας αφορούν και μας αντιπροσωπεύουν. Θέλουμε όσος κόσμος ακούσει κάποιο κομμάτι μας να καταλάβει  πράγματα για όλο αυτό που σκεφτόμαστε, που έχουμε γράψει. Δεν θέλουμε να γίνουμε γνωστοί, αλλά να εμπνεύσουμε στον κόσμο κάποια πράγματα τα οποία ίσως δεν έχει σκεφτεί κι ίσως να εκφράσουμε συναισθήματα τα οποία δεν βγαίνουν μέσω του λόγου, με κάποιους στίχους που μπορεί να βοηθήσουν.

ΑΝΤΡΕΑΣ:  Πρώτα το κάνουμε γιατί το γουστάρουμε, αγαπάμε τη μουσική. Μας ενδιαφέρει ν' ακουστεί η μουσική μας, να γουστάρει κι ο κόσμος μαζί μας. Σκοπός μας δεν είναι προφανώς το κέρδος απ' αυτό, σε καμία περίπτωση. Το πρώτο μας album το  Echoism το κάναμε όλο με δικά μας έξοδα, και είναι πολλά τα έξοδα για κάτι τέτοιο. Το κάναμε γιατί γουστάραμε, γιατί θέλαμε μια πιο επίσημη δουλειά, γιατί απλά θέλαμε να έχουμε ένα δίσκο  να δώσουμε σ' έναν φίλο έτσι απλά.

Μεγάλες δισκογραφικές- Μικρές μπάντες. Τί έχετε να πείτε?

ΑΝΤΡΕΑΣ: Γενικά δεν κυνηγήσαμε κάποια δισκογραφική. Γενικά δεν έχουμε βρει κάποια δισκογραφική που να πληρεί τα θέλω μας, τις προϋποθέσεις μας. Όσα συμβόλαια έχουμε δει δεν ταιριάζουν σ' αυτό που θέλουμε. Δεν είμαστε κλειστοί βέβαια, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει κάτι τέτοιο.

Τί σας δίνει η σκηνή που δεν σας δίνει η καθημερινότητα?

ANTΡΕΑΣ: Γκόμενες.(!)  (Γέλια) Η αλήθεια είναι πώς όταν θέλεις να βγάλεις ενέργεια πάνω στη σκηνή ταυτόχρονα φοβάσαι λίγο. Στην αρχή όταν κάνεις μικρά live, κι έχει 20-50 άτομα φοβάσαι πιο πολύ γιατί βλέπεις πρόσωπα και μπορείς και διακρίνεις. Ενώ στο School Wave, είχε από κάτω 6000 κόσμο, τότε τους βλέπεις σαν μάζα.

ΘΑΝΟΣ:  Μετά το καλοκαίρι αρχίσαμε να αποκτάμε λίγο περισσότερο θράσος και να μην κοιτάμε τόσο κάτω, αλλά πιο πολύ να συνεννοούμαστε πάνω στη σκηνή μεταξύ μας, με βλέμματα και να υπάρχει το contact. Η αλήθεια είναι ότι μας πήρε πολύ καιρό να συνηθίσουμε την ιδέα της σκηνής, σε όλους μας. Ήμασταν πολύ κρύοι, κόκαλο. Εγώ συνήθως είχα τα χέρια σταυρωμένα, ο Γιάννης κι αυτός, σαν μολυβένιος στρατιώτης. Ο Αντρέας ότι και να έκανε δεν φαίνεται γιατί είναι πίσω, ο Ξενοφώντας ξενέρωτος! Καλά κι ο Αντρέας ο  Μαστοράκος είναι καραγκιόζης από γεννησιμιού του! Αλλά μας βοήθησε πολύ γιατί έχει πολύ κέφι.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Βοήθησε πολύ στο ν' ανέβει η διάθεση. Ανέβασε όλο το συγκρότημα, και στο stage και στις πρόβες, άρα όλες οι αλλαγές φαίνεται ότι έγιναν για καλό τελικά.

Τελικά τί ενώνει κα τί χωρίζει τους
Bleeze?

AΝΤΡΕΑΣ: Αυτή είναι μια ωραία ερώτηση, γιατί οι Bleeze είναι όλοι διαφορετικά άτομα με διαφορετικές ασχολίες και απόψεις. Αλλά το καλό είναι ότι καταφέραμε και δέσαμε όλες τις διαφορές.

ΘΑΝΟΣ: Όντως είμαστε πολύ διαφορετικά άτομα μεταξύ μας, πολύ διαφορετικές επιρροές, πολύ διαφορετικές απόψεις γενικά, πλακωνόμαστε πολύ εύκολα. Μερικοί είναι σοβαροί μερικοί όχι, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα χρειαζόμαστε και τα δύο, αλλιώς δεν πάμε μπροστά. Μια τέτοια μίξη μπορεί να είναι καταστροφική και θα μπορούσε να είναι το τέλος της μπάντας .Εμείς απλά είμαστε πειθαρχημένοι και έχουμε περίπου το ίδιο “θέλω”.

AΝΤΡΕΑΣ: Όσο διαφορετικοί και να είμαστε όμως , όλοι είμαστε τρελαμένοι με τους Bleeze. Είμαστε δεμένοι πια μ αυτή τη μπάντα. Μας ενώνει η μουσική, παίζουμε το δικό μας είδος, παίζουμε Bleeze.

Κείμενο : Βαρβάρα Μπαρδακά