Συνέντευξη με τους Bleeze

Στις 11 Ιανουαρίου οι Bleeze εμφανίστηκαν  live στο Κ44. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος και οι Bleeze δώσανε ρέστα με μια  πολύ δυνατή παρουσία παίζοντας κομμάτια απ' τον πρώτο τους δίσκο Echoism και μερικά covers. Μετά το live, γνώρισα τα παιδιά, κι έτσι με όλη την ενέργεια του live, και με την τρέλα που κουβαλάνε από μόνοι τους, μου παραχωρήσανε 20 λεπτά για ένα interview,  σ' ένα αμάξι μέσα σε μια κεφάτη ατμόσφαιρα, έτσι απλά!

 Όταν κλείσατε το live με τη διασκευή του Dig up her bones  των  Misfits,  κάποιος σχολίασε “ αυτό είναι το style των Bleeze, πιο progressive”. Τί θα του απαντούσατε?

 ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καθόλου το style μας. Το ότι του άρεσε το κομμάτι δεν έχει να λέει ότι μας ταιριάζει. Εμείς έχουμε πολύ διαφορετικό ήχο, πολύ διαφορετική προσέγγιση    στη μουσική, στα είδη, στo παίξιμο, σε όλα.

ΑΝΤΡΕΑΣ: Ήταν μια απόφαση στιγμής. Ζητήθηκε ένα ακόμη κομμάτι απ' το κοινό και πέταξε ο 2ος κιθαρίστας την ιδέα ,μιας και το είχαμε παίξει σένα live acoustic.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Το προηγούμενο live ήταν ακουστικό, δεν μπορούσαμε να παίξουμε ηλεκτρικά γιατί είχε κάνει εγχείρηση ο Αντρέας στο πόδι του, οπότε ήταν ένα απ' τα κομμάτια που είχαμε έτοιμα.

Τότε πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας?

ΑΝΤΡΕΑΣ: Γενικά δεν μπορούμε να ορίσουμε ακριβώς το είδος μας. Πλησιάζει σε αρκετά είδη, έχουμε ένα δικό μας style αλλά νομίζω πώς όλοι προτιμούμε να λέμε ότι παίζουμε κάτι δικό μας. Είναι δύσκολο να φτιάξεις ένα καινούργιο είδος άρα έχεις απλά πολλές επιρροές από άλλα.

Ποιά είναι η ιστορία των Bleeze?

 ΘΑΝΟΣ: H ιστορία ξεκινάει μια Παρασκευή μεσημέρι. Ήμασταν με κάτι φίλους στην πλατεία της Αγίας παρασκευής και παίζαμε κιθάρα μετά το σχολείο, πριν 3 χρόνια. Περάσανε ο Γιάννης, ο Αντρέας κι ένα άλλο παιδί που ήταν παλιά στους Bleeze. Αράξανε μαζί μας ,τους άρεσε η όλη φάση και είπαν  σε μένα και σε ένα άλλο παιδί  να πάμε μαζί τους για πρόβα- είχαν τότε ένα σχηματάκι το οποίο διαλύθηκε . Εμένα με πήραν για κιθάρα στην αρχή αλλά επειδή είχαν όλοι απαράδεχτες φωνές, βαλαν εμένα, που ήταν ακόμη πιο απαράδεχτη αλλά δεν το παραδεχόντουσαν(γέλια)και κάπως έτσι έφτιαξε το πράγμα. Η τελική σύνθεση κατέληξε προ  δύο μηνών, με τον Γιάννη στην κιθάρα, τον Αντρέα στα τύμπανα, τον Ξενοφώντα στο μπάσο, τον Αντρέα το Μαστοράκο στη δεύτερη κιθάρα και μένα  στη φωνή.

Έχετε βγάλει ένα album, το Echoism.Πώς προέκυψε?

ANΤΡΕΑΣ: Είχαμε κομμάτια απ' την αρχή. Με το που γίναμε μπάντα αρχίσαμε να γράφουμε. Κάποια στιγμή, μετά από τα τρία χρόνια ύπαρξης μας είπαμε να βγάλουμε μια πιο σωστή δουλειά, πιο σοβαρή, πιο προσεγμένη.

ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι είχαμε γράψει αρκετά κομμάτια, αλλά κάποια στιγμή ένας φίλος-γνωστός με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “άκουσα ένα κομμάτι σας στο MySpace” (το είχαμε ηχογραφήσει πρόχειρα σένα σπίτι)”μας άρεσε πολύ  και θα θέλαμε να σας κάνουμε παραγωγή”. Αυτή η εταιρία ονομάζεται Room Recordings και ξεκινήσαμε μαζί σ' ένα οχτάμηνο να βγάλουμε  το δίσκο, παραγωγές , ιστορίες..Το mastering έγινε στην Αγγλία στο Abbey  Roads , εκεί που είχαν ηχογραφήσει και οι Beatles!

Θα ήθελα να μου περιγράψετε όχι τόσο τον ήχο, αλλά το “mood'' του δίσκου.

ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι πάντα τα κομμάτια γράφονται σε συγκεκριμένες φάσεις της ζωής ενός ανθρώπου. Όσα κομμάτια έχουμε γράψει έχουν ένα μελαγχολικό ύφος. Βέβαια όταν μπήκαμε στη λογική να ηχογραφήσουμε τον δίσκο μας, δεν πήγαμε να ηχογραφήσουμε κάτι έτοιμο. Μπήκαμε στη λογική της παραγωγής από ένα σημείο και μετά. Οπότε μας βοήθησαν σε αρκετά πράγματα και οι παραγωγοί μας, ο Χρήστος και ο Τέο από την Room Recordings. Μας κάλυψαν κάποια κενά τα οποία ίσως είχαμε, μετριάσαμε κάποια πράγματα τα οποία ίσως δεν ήταν καλά, ίσως και να ήτανε, και μας βοήθησαν να πάρουμε ένα πιο συγκεκριμένο ύφος  το οποίο φυσικά με τον καιρό άλλαξε.
ΑΝΤΡΕΑΣ: Γενικά το Echoism βγήκε πιο ατμοσφαιρικό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό. Είμαστε ικανοποιημένοι κατά ένα μεγάλο ποσοστό από το αποτέλεσμα, απλά δεν είναι κακό να παίζουμε και πιο δυνατά στα live, ο κόσμος το νιώθει περισσότερο.

Και όσο αφορά τα live?

ΑΝΤΡΕΑΣ: Έχουμε παίξει σε πάρα πολλούς χώρους  στην Αθήνα, όπως στο Κύτταρο, το Gagarin και άλλα μέρη. Αλλά τώρα με το ατύχημα που είχα με το πόδι μου δεν μπορούσαμε για τρείς μήνες  να παίξουμε live ξανά και γι' αυτό μας ήρθε η ιδέα του acoustic, όπου εγώ έπαιζα με το ένα πόδι σε ένα διαφορετικό σετ τυμπάνων κι έτσι κάναμε δύο live acoustic, ένα στη Σύρο σένα μαγαζί κι ένα στο Κύτταρο. Πήγανε πάρα πολύ καλά και τα δύο live κι ο κόσμος το ευχαριστήθηκε. Ακούσαμε πολύ καλά σχόλια και σκεφτήκαμε να κρατήσουμε κάποια στοιχεία απ' αυτό το acoustic.

Γιατί κάνετε μουσική και πού σκοπεύετε να πάτε?

 ΘΑΝΟΣ: Γενικότερα στη ζωή τίποτα δεν πάει κάπου, η όλη ουσία είναι το ταξίδι. Οπότε θέλουμε να περάσουμε καλά, να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν, μας αφορούν και μας αντιπροσωπεύουν. Θέλουμε όσος κόσμος ακούσει κάποιο κομμάτι μας να καταλάβει  πράγματα για όλο αυτό που σκεφτόμαστε, που έχουμε γράψει. Δεν θέλουμε να γίνουμε γνωστοί, αλλά να εμπνεύσουμε στον κόσμο κάποια πράγματα τα οποία ίσως δεν έχει σκεφτεί κι ίσως να εκφράσουμε συναισθήματα τα οποία δεν βγαίνουν μέσω του λόγου, με κάποιους στίχους που μπορεί να βοηθήσουν.

ΑΝΤΡΕΑΣ:  Πρώτα το κάνουμε γιατί το γουστάρουμε, αγαπάμε τη μουσική. Μας ενδιαφέρει ν' ακουστεί η μουσική μας, να γουστάρει κι ο κόσμος μαζί μας. Σκοπός μας δεν είναι προφανώς το κέρδος απ' αυτό, σε καμία περίπτωση. Το πρώτο μας album το  Echoism το κάναμε όλο με δικά μας έξοδα, και είναι πολλά τα έξοδα για κάτι τέτοιο. Το κάναμε γιατί γουστάραμε, γιατί θέλαμε μια πιο επίσημη δουλειά, γιατί απλά θέλαμε να έχουμε ένα δίσκο  να δώσουμε σ' έναν φίλο έτσι απλά.

Μεγάλες δισκογραφικές- Μικρές μπάντες. Τί έχετε να πείτε?

ΑΝΤΡΕΑΣ: Γενικά δεν κυνηγήσαμε κάποια δισκογραφική. Γενικά δεν έχουμε βρει κάποια δισκογραφική που να πληρεί τα θέλω μας, τις προϋποθέσεις μας. Όσα συμβόλαια έχουμε δει δεν ταιριάζουν σ' αυτό που θέλουμε. Δεν είμαστε κλειστοί βέβαια, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει κάτι τέτοιο.

Τί σας δίνει η σκηνή που δεν σας δίνει η καθημερινότητα?

ANTΡΕΑΣ: Γκόμενες.(!)  (Γέλια) Η αλήθεια είναι πώς όταν θέλεις να βγάλεις ενέργεια πάνω στη σκηνή ταυτόχρονα φοβάσαι λίγο. Στην αρχή όταν κάνεις μικρά live, κι έχει 20-50 άτομα φοβάσαι πιο πολύ γιατί βλέπεις πρόσωπα και μπορείς και διακρίνεις. Ενώ στο School Wave, είχε από κάτω 6000 κόσμο, τότε τους βλέπεις σαν μάζα.

ΘΑΝΟΣ:  Μετά το καλοκαίρι αρχίσαμε να αποκτάμε λίγο περισσότερο θράσος και να μην κοιτάμε τόσο κάτω, αλλά πιο πολύ να συνεννοούμαστε πάνω στη σκηνή μεταξύ μας, με βλέμματα και να υπάρχει το contact. Η αλήθεια είναι ότι μας πήρε πολύ καιρό να συνηθίσουμε την ιδέα της σκηνής, σε όλους μας. Ήμασταν πολύ κρύοι, κόκαλο. Εγώ συνήθως είχα τα χέρια σταυρωμένα, ο Γιάννης κι αυτός, σαν μολυβένιος στρατιώτης. Ο Αντρέας ότι και να έκανε δεν φαίνεται γιατί είναι πίσω, ο Ξενοφώντας ξενέρωτος! Καλά κι ο Αντρέας ο  Μαστοράκος είναι καραγκιόζης από γεννησιμιού του! Αλλά μας βοήθησε πολύ γιατί έχει πολύ κέφι.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Βοήθησε πολύ στο ν' ανέβει η διάθεση. Ανέβασε όλο το συγκρότημα, και στο stage και στις πρόβες, άρα όλες οι αλλαγές φαίνεται ότι έγιναν για καλό τελικά.

Τελικά τί ενώνει κα τί χωρίζει τους Bleeze?

AΝΤΡΕΑΣ: Αυτή είναι μια ωραία ερώτηση, γιατί οι Bleeze είναι όλοι διαφορετικά άτομα με διαφορετικές ασχολίες και απόψεις. Αλλά το καλό είναι ότι καταφέραμε και δέσαμε όλες τις διαφορές.

ΘΑΝΟΣ: Όντως είμαστε πολύ διαφορετικά άτομα μεταξύ μας, πολύ διαφορετικές επιρροές, πολύ διαφορετικές απόψεις γενικά, πλακωνόμαστε πολύ εύκολα. Μερικοί είναι σοβαροί μερικοί όχι, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα χρειαζόμαστε και τα δύο, αλλιώς δεν πάμε μπροστά. Μια τέτοια μίξη μπορεί να είναι καταστροφική και θα μπορούσε να είναι το τέλος της μπάντας .Εμείς απλά είμαστε πειθαρχημένοι και έχουμε περίπου το ίδιο “θέλω”.

AΝΤΡΕΑΣ: Όσο διαφορετικοί και να είμαστε όμως , όλοι είμαστε τρελαμένοι με τους Bleeze. Είμαστε δεμένοι πια μ αυτή τη μπάντα. Μας ενώνει η μουσική, παίζουμε το δικό μας είδος, παίζουμε Bleeze.

Κείμενο : Βαρβάρα Μπαρδακά 

Ένα απόγευμα με τους Έλληνες Crimson Fire

Crimson Fire-Ηχητικό υλικό από την συνέντευξη. Μέρος1ο

Καλησπέρα παιδιά, πείτε μας για το πώς ξεκινήσατε σαν Crimson Fire;

Γιάννης: Το 2005, τον Οκτώβρη, είχα συναντηθεί με τον Στέλιο, που είναι ο κιθαρίστας στη μπάντα, και τον Ιάσωνα που είναι φίλοι αυτοί οι δυό. Είχαμε συναντηθεί σε ένα live, και από εκεί ξεκίνησε, κάναμε πρόβες, συναντιόμασταν. Είχα φέρει και εγώ τον ξάδερφό μου τότε, ο πρώτος μας drummer, και έτσι σιγά – σιγά ξεκινήσαμε. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, είχαμε ετοιμάσει αρκετό υλικό, δηλαδή αυτό που ακούτε τώρα (στην εκπομπή “Sawing The Bizness”) ήταν έτοιμο από το 2006. Απλά επειδή είχαμε ανακατατάξεις στη μπάντα και ποτέ δεν είχαμε σταθερά μέλη, ερχόταν ο ένας, έφευγε ο άλλος και ευτυχώς από κάποια στιγμή και μετά κάπως σταθεροποιήθηκε. Ηχογραφήσαμε το album και το βγάλαμε. Τώρα είμαστε και πάλι σε φάση ανακατατάξεων μετά από 2 με 2μισι χρόνια, που ήμασταν με αυτή τη σύνθεση και βγήκε το album, δυστυχώς κάποια από τα παιδιά δεν μπορούνε να ακολουθήσουνε γιατί έχουνε κάποιες υποχρεώσεις, θα φύγουνε στο εξωτερικό, θα πάνε να σπουδάσουνε, η μπασίστρια και ο δεύτερος κιθαρίστας, η Κική και ο Φιλαρέτος.

Χωρίσατε σε καλό κλίμα δηλαδή;

Γιάννης: Όχι, όχι, ήτανε μια χαρά. Και το τελευταίο live ήταν έτσι σε πολύ καλό κλίμα...

Πρωτού έρθει στη μορφή του το Metal Is Back όπως είναι τώρα, είχατε γράψει κάποιο demo;

Γιάννης: Είχαμε γράψει το... τελικά ψέματα, η μπάντα είναι από το 2004 τον Οκτώβρη, 2005 τον Μάϊο άναμε το πρώτο μας demo, που είχε μέσα το “Metal Is Back”, το “Prophet’s Gaze” και το “Crimson Fire” το ομώνυμο που είναι στο cd.

Είχανε διαφορά τα κομμάτια τότε με τώρα;

Γιάννης: Ήτανε πιο... χμμμ.. ξέρεις η πρώτη ας το πούμε «ωμή» εκτέλεσή τους, πιο χύμα! Δηλαδή ήμασταν τόσο πορωμένοι, μπαίναμε μέσα, γράφαμε... Ήταν όχι τόσο προσεγμένα θα λέγαμε, μας έβγαινε με συναίσθημα.

Η συνεργασία με την Iron on Iron πώς προέκυψε;

Γιάννης: Ο Αλέξης από την Iron On Iron μας είχε δει σε αρκετά live, μας υποστήριζε πολύ, του αρέσαμε σαν μπάντα. Ήρθαμε σε επαφή, μιλήσαμε, του είπαμε ότι έχουμε υλικό, γιατί είχαμε αρχίσει ήδη εμείς να ηχογραφούμε, και είχαμε σκοπό να το βγάλουμε είτε μόνοι μας, να ψάξουμε δηλαδή κάποια εταιρεία. Και εκείνη την ώρα ήρθε ο Αλέξης, κάτσαμε και μιλήσαμε και έτσι προέκυψε η συμφωνία αυτή.

Πριν ξεκινήσετε να γράφετε, είχατε επιχειρήσει να διασκευάσετε κάποια κομμάτια, προκειμένου να βρείτε τον ήχο που σας ταιριάζει;

Γιάννης: Ξεκινήσαμε με διασκευές, μας αρέσουν οι διασκευές. Εννοείται ότι έχουμε επιρροές από μπάντες γενικά και πολλές αγαπημένες μπάντες.

Μερικές από τα διασκευές που έχετε κάνει και σε live όπως “Lost Reflection” από Crimson Glory, “Red Sharks”, και από Stryper το “More Than A Man” απ’ότι έχω δει...

Κώστας: Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είμαστε Χριστιανοί, στο θρήσκευμα ωστόσο, γιατί κάποιοι μας είχανε κράξει στο YouTube γι’αυτό και τους έβαλα στη θέση τους (γέλια). Μας πρόσαψαν φιλοχριστιανικά αισθήματα.. Πέρα από τη πλάκα μας αρέσει σαν μπάντα.

Γιάννης: Για μένα προσωπικά οι Stryper είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Δεν άκουσα Stryper λόγω στίχων πρώτον, τους στίχους τους ερμηνεύει ο καθένας όπως θέλει, για μένα. Δηλαδή εσύ μπορεί να ακούσεις κάτι και να το ερμηνεύσεις αλλιώς, εγώ θα το ερμηνεύσω αλλιώς. Μπορεί μέσα να λέει για Θεούς και τέτοια, αλλά έχουν κομμάτια που δεν έχει καν μέσα τη λέξη Θεός και απλά σε κάνουν να νιώθεις καλά. Σε μένα δηλαδή, τι βγάζει σε μένα προσωπικά. Ούτε το παίζουμε «διαβολάκια» και λοιπά, γιατί αυτός που μας έκραξε στο YouTube ήταν πολύ.... «Σατανίκλας»! (γέλια)

Παιδιά ποιο είναι το feedback από τις πωλήσεις και από τις κριτικές που έχετε πάρει;

Κώστας: Ως προς την εμπορική απήχηση εγώ προσωπικά δεν ξέρω, δεν ξέρω και ποια θα μπορούσε να είναι η πήγη. Η μία σίγουρα θα είναι ο Αλέξης που έχει ιδρύσει την εταιρεία στην οποία είμαστε, αλλά κυρίως ο Γιάννης έχει επαφή με εκείνον. Τώρα σχετικά με κριτικές, όσες έχει πάρει το μάτι μου και διάβασα, είναι θετικές.

Έχετε πάρει γνώμη από ακροατές;

Κώστας: Από ακροατές... χμμμ δεν ξέρω δεν έχω... Κοίταξε επί των δημοσίων σχέσεων είναι ο Γιάννης, είναι η «ντίβα» της μπάντας (γέλια)

Γιάννης: Απήχηση από τα live που κάναμε υπήρχε από το κοινό και πολύς κόσμος που δεν μας ήξερε, που μας έβλεπε δηλαδή πρώτη φορά, είπε καλά λόγια. Δηλαδή ήρθανε προς εμάς, μας έδωσαν συγχαρητήρια, τους άρεσε αυτό που βγάζαμε σαν μπάντα σαν ενέργεια. Δεν ξέρω άμα αγόρασαν και το album και το ακούσανε αλλά τουλάχιστον στο επίπεδο του live άρεσε αυτό που βγάζαμε. Και στο Facebook, ειδικά μετά το τελευταίο live, που είχε αρκετό κόσμο, είχε περίπου 400 άτομα, υπήρχανε μερικές εκδηλώσεις και στο Facebook κυρίως από νέες ηλικίες, και αυτό το χάρηκα πολύ. 16 -17 χρονών... Είμαστε ικανοποιημένοι γενικά και απ’όσο μου είπε και ο Αλέξης (Iron On Iron) όσον αφορά τις πωλήσεις , πάμε καλά. Στο εξωτερικό αυτό έχει απήχηση και πιστεύω πως είναι και στυλ το οποίο πλασάρεται στο εξωτερικό εύκολα.

Έχει στείλει δηλαδή η εταιρεία σας αντίτυπα και στο εξωτερικό;

Ναι ναι, έχει στείλει Ιαπωνία, έχει στείλει Γερμανία...

Αν κάποιος θέλει να αγοράσει τον δίσκο, πού μπορεί να τον βρει;

Γιάννης: Μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω Facebook που έχουμε κάνει μια ομάδα “Crimson Fire”, γιατί έχουμε και εμείς κάποιες κόπιες στα χέρια μας, ή αλλιώς αν θέλει να πάει σε δισκοπωλείο μπορεί να πάει στο “No Remorse” ή στο “Sirens Records” στο κέντρο της Αθήνας.

Πιο παλιά σε κάποιες συναυλίες παίξει, έτυχε να μοιραστείτε τη σκηνή κάποια μεγάλα ονόματα τουλάχιστον του Underground, όπως Heir Apparent, Demon, Anvil, Elixir… Τι αποκομμίσατε από αυτά τα live και ποιο θεωρείτε απ’τα καλύτερά σας ή το καλύτερο live σας;

Γιάννης: Θα απαντήσω εγώ γιατί ο Κώστας δεν ήταν ούτε με Heir Apparent ούτε με Anvil. Anvil, ήταν το ρώτο μας live, παίξαμε και επαρχία. Παίξαμε Θεσσαλονίκη, μετά τους Anvil, και ήταν, ας πούμε , η πρώτη μας εξόρμηση. Παίξαμε μαζί τους Κομοτηνή, παίξαμε μετά Μέγαρα... Θα κρατήσω αυτό το live από συναισθηματικής άποψης. Από άποψη απόδοσης τώρα είμαι ανάμεσα σε Demon και Heir Apparent, αλλά πιστεύω με τους Heir Apparent ήταν το πιο δυνατό live γενικά.

Είναι μεγάλο κίνητρο όταν παίζεις με κάποιο συγκρότημα που άκουγες και εσύ από παλιά..

Γιάννης: Ακριβώς, και είναι και επιρροή!

Σαν να θες να αποδείξεις, εντός εισαγωγικών και κάτι σε αυτούς.

Γιάννης: Ναι ότι «παίζω, σας support-άρω και θα το κάνω με τον καλύτερο τρόπο και ελπίζω να σας αρέσουμε». Κάπως έτσι δηλαδή ξεκινάει. Αλλά γενικά δεν περνούσαν τέτοιες σκέψεις από το μυαλό μας εκείνη τη στιγμή, παίζαμε για να ευχαριστήσουμε τον κόσμο πρώτα, μετά τους εαυτούς μας, και όλους τους υπόλοιπους. Δηλαδή να ευχαριστηθούνε όλοι, και εμείς μαζί τους. Δίναμε τον καλύτερό μας εαυτό και πιστεύω ότι πάντα τον δίνουμε.

Crimson Fire. Ηχητικό υλικό απο την συνέντευξη. Μέρος 2ο

Συμμετέχετε και σε άλλες μπάντες; Γιατί νομίζω πως σε είχα δει με τους Strikelight..

Γιάννης: Με Strikelight έχουμε κάνει ένα live … Με τη παλιά σύνθεση είχανε παίξει και στο εξωτερικό, με τη νέα σύνθεση είχανε παίξει με Angel Witch, και στο “Up The Hammers”. Συμμετείχαμε εγώ και ο Στέλιος.

Τέλος, ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Γιάννης: Αισιόδοξο το μέλλον! Τώρα είμαστε σε φάση ανακατατάξεων, όπως αναφέραμε και πριν, επειδή έφυγαν τα δύο μέλη. Έχουμε ήδη βρει κιθαρίστα, το όνομά του είναι Κώστας Μάντζαρης, δεν έχουμε βρει μπάσο. Είμαστε δηλαδή σε φάση που ψάχνουμε επειγόντως να βρούμε κάποιο μπασίστα ή μπασίστρια, δεν μας ενοχλεί αν είναι άνδρας ή γυναίκα.

Όποιος ενδιαφέρεται πού θα μπορούσε να επικοινωνήσει;

Γιάννης: Στην σελίδα μας στο Facebook ή και στο MySpace, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να μας βρει, να επικοινωνήσει μαζί μας να έρθουμε σε επαφή, και μετά όλα καλά. Έρχονται live αρκετά, γι’αυτό και θέλουμε να δεθούμε γρήγορα,...

Πότε περίπου πιστεύετε πως θα ξεκινήσετε να ξαναπαίζετε;

Γιάννης: Πιστεύω από Μάρτη και μετά θα αρχίσουμε σε full ρυθμούς.

Δεν έχετε κάτι κανονισμένο απλά υπολογίζετε πάνω κάτω...

Γιάννης: Όχι, όχι δεν είναι κάτι κανονισμένο επίσημα, ακούγονται αρκετά, δεν είναι κάτι κανονισμένο επίσημα. Τότε περίπου θα αρχίσουμε να παίζουμε full. Και θα δουλεύουμε παράλληλα το 2^ο album.

Έχετε κάποιο υλικό;

Γιάννης: Υπάρχει υλικό, απλά περιμένουμε το νέο μέλος να έρθει και από Σεπτέμβρη να μπούμε στη διαδικασία πάλι ηχογραφήσεων. Πες και εσύ κάτι στον κόσμο!! (Προς Κώστα)

Κώστας: Σχετικά με το μέλλον του γκρουπ, εγώ ξέρω ποια είναι τα σχέδια. Από εκεί και πέρα το αποτέλεσμα των προσπαθειών δεν μπορώ να το προεξοφλήσω. Είμαστε σε φάση αναζήτησης μπασίστα, και όταν, καλώς εχόντων των πραγμάτων, βρεθεί θα κυνηγήσουμε κάποια επόμενα live και θα αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω στο καινούριο υλικό.

Κομμάτια που ακούστηκαν στο ηχητικό μέρος:

-Midnight Strike

-Burn the Ground

Συνέντευξη: Αντώνης Κοντογιάννης – Πέτρος Μελίδης

Επιμέλεια Κειμένου: Δευτεραίου Δέσποινα

Επιμέλεια Ηχητικών Αποσπασμάτων: Θανάσης Καμπάνης

Συνέντευξη Mentally Defiled με αφορμές το Thrash Annihillation... αλλα και το Thrash

Με αφορμή το Thrash Annihilation που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 7 Ιανουαρίου στο 7Sins, οι Mentally Defiled μας επισκέφθηκαν στο studio του http://radioonair.gr/ στην εκπομπή του SawBiz "Sawing The Bizness", για να μας μιλήσουν για το event, καθώς και το 1o τους album με τίτλο "Thrash Brigade" και το Thrash Metal.

Ηχητικό υλικό της συνέντευξης με τους Mentally Defiled ΜΕΡΟΣ:1ο

Παιδιά την Παρασκευή 7 Ιανουαρίου παίζετε στο 7 Sins, στο Thrash Annihilation, με ποιους;

Ιron Beast: Λοιπόν, είναι οι Conspiracy από Θεσσαλονίκη, να πάμε από βόρεια πρώτα, οι Acetic Voice από Θεσσαλονίκη, μετά κατεβαίνοντας είμαστε εμείς (Mentally Defiled), είναι οι Mortal Threat, που είναι Αθήνα επίσης και λίγο πιο κάτω είναι οι Exarsis που είναι απ'το Κιάτο.

Παίζετε δηλαδή τρίτοι σε σειρά

Iron Beast: Ε, εντάξει η σειρά είναι τυπική, δεν τίθεται θέμα ποιος είναι ο headliner ή κάτι τέτοιο, απλά τιμητικά επειδή οι Acetic Voice είναι και πιο πάλιοι είναι απο το '88 τα παιδιά, θα κλείσουν τη συναυλία και λογικά πριν από αυτούς θα είμαστε εμείς, προτελευταίοι ή θα το κανονίσουμε εκείνη την ώρα τέλος πάντων.

Πότε δημιουργηθήκατε και ποιο είναι το σημερινό line up της μπάντας;

Iron Beast: το 2001 βρέθηκα μαζί με τον Άλεξ και τον Γιώργο, τους κιθαρίστες, παιδάκια τότε, μες τη χαρά (γέλια), και είπαμε να κάνουμε μια μπαντούλα να βγάλουμε έτσι τη περισσή χαρά!

Οι πρώτες σας επιρροές, που προφανώς θα κάνατε κάποιες διασκευές προτού ξεκινήσετε να γράψετε δικά σας κομμάτια..

Iron Beast: Ε ναι βέβαια... Εντάξει, κλασσικά πράγματα, δεν ακούγαμε Protector και Death Courier από την αρχή, ακούγαμε Maiden, Metallica, Priest..

Φαντάζομαι και κάποια group του Bay Area

Iron Beast: Bay area...Metallica και Exodus πιο πολυ, δεν είχαμε εντρυφήσει τόσο πολύ. Και με τα πολλά ξεκινήσαμε, 3 άτομα...

Το Thrash Brigade κυκλοφόρησε τον Μάϊο του 2009, θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για τον δίσκο;

Γ. Geo: Ναι ναι το 2009 ε, Γιώργο;

Iron Beast: Ναι ναι τότε βγήκε! (γέλια)

Η εταιρία που το έχει κυκλοφορήσει;

Γ. Geo: Λέγεται Thrash Massacre, μια Ρωσική είναι.

Έχει κάποια άλλα γνωστά group;

Iron Beast: Έχει τους Death Mechanism, έχει τους Έλληνες τους Revenge, που μέσω αυτών ουσιαστικά έγινε η κρούση για την εταιρεία, και το συγκεκριμένο deal που έγινε είναι να βγάλει κάποιες κόπιες cd και αυτό, τίποτα άλλο. Δηλαδή δεν χρηματοδότησε στη παραγωγή, η παραγωγή ήταν όλη δική μας.

Η παραγωγή έγινε στην Ελλάδα.

Γ. Geo: Ναι ναι, ο δίσκος όσον αφορά τη παραγωγή του ήταν αυτοχρηματοδοτούμενος, από εμάς καθαρά δηλαδή, τα έξοδα των ηχογραφήσεων, του editing και του mastering ήταν όλα δικά μας. Η εταιρεία απλά ανέλαβε ουσιαστικά την έκδοση και τη διανομή του.

Η παραγωγή που είναι πολύ καθαρή και δίνει αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο που και εσείς θέλετε να περάσετε την έχει κάνει...

Γ. Geo: Ο Στάθης ο Παυλάντης ο οποίος είναι ο κιθαρίστας των Reflection, νομίζω και ιδρυτής. Έγινε στο Music Houseτον Κυραδαλλό εκεί που είναι ο Στάθης. Πραγματικά ο τρόπος που προσέγγισε τον ήχο και τη νοοτροπία του ήχου, όχι μόνο τον ήχο καθ'αυτό ήταν απίστευτος, δηλαδή μας πήρε στη κυριολεξία από το χέρι και μας έδειξε βήμα προς βήμα τι πρέπει να γίνει προκειμένου να ακούσετε το αποτέλεσμα που προέκυψε. Μας κάλυψε απόλυτα. Ο όγκος δηλαδή και το feeling, το thrash το συναίσθημα που βγαίνει απο τον δίσκο δε νομίζω ότι μπορεί να απαντηθεί σε πολλούς άλλους δίσκους του ίδιου επιπέδου. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω ή να φανώ...ψώνιο.

Iron Beast: ...και δεδομένου και του budget γιατί όπως είπαμε το εγχείρημα είναι DIY, δηλαδή βάζουμε τα λεφτά από τη τσέπη μας...

...όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές με τις μπάντες που ξεκινούν και δεν έχουν υποστήριξη...

Γ. Geo: Δυστυχώς δεν ανήκουμε στην ομάδα των προνομιούχων που κάνουν συμβόλαιο με μια εταιρεία ας πούμε και χρηματοδοτεί τα πάντα.

Πόσο καιρό σας πήρε να το ηχογραφήσετε;

Γ. Geo: Συνολικά μας πήρε γύρω στις 4 με 5 μέρες... για όλα. Ήταν απαραίτητο να γίνει.

Ακούγεται λίγο πάντως το διάστημα των 5 ημερών...

Γ. Geo: Κοίταξε, ο ήχος, το ηχογράφημα αυτό που ακούς ήταν δουλεμένο, είχε περαστεί από πάρα πολλές πρόβες με ατελείωτες και...ολυνύχτιες συζητήσεις με τους κιθαρίστες, να τα πασσάρουνε σε μένα που παίζω μπασο, να τα πασσάρουμε στον drummer να τα δουλέψει, και με τις απαραίτητες διορθώσεις και στους στίχους δηλαδή από τον Γιώργο...

Άρα για να τα έχετε δουλέψει και να έχουν ωριμάσει πάει να πει ότι μιλάμε για κομμάτια τα οποία έχουνε γραφτεί και λίγο πιο παλιά.

Γ. Geo: Αρκετά πιο παλιά!

Iron Beast: Εγώ νομίζω πως μας πήρε κάτι παραπάνω απο 4 μέρες... (Γ. Gio: να πούμε χονδρικά μια εβδομάδα; παραπάνω δε πήγε) Το άλλο που είπε ο Γιώργος για τους προνομιούχους, που τους τα δίνει η εταιρεία, δεν τους θεωρώ απαραίτητα προνομιούχους. Δηλαδή δε θεωρώ πως είναι προνόμιο να σου λέει ο άλλος "πάρε αυτά και παίξε όχι όπως γουστάρεις, αλλά όπως θέλω εγώ για να πουλήσεις".

Γ. Geo: Δεν μιλάμε μόνο για τη χρονική άνεση αλλά και για τα προνόμια που σου προσφέρουνε μετά από περιοδείες, δηλαδή όταν υπάρχει μια καλή παραγωγή με ένα μέτριο κατά βάση υλικό, γιατί δυστυχώς, το λέω και το πιστεύω, τα πράγματα που ακούμε όχι μόνο στη thrash σκηνή και στης Ελλάδας, πιστεύω πως το 90% της μουσικής που ακούγεται σήμερα είναι...μέτρια, πολύ μέτρια. Φτιαγμένα από πολύ μέτρια υλικά αλλά πολύ καλοπαιγμένα τις περισσότερες φορές. Και στο να ακούγονται καλοπαιγμένα, ευθύνεται πάρα πολύ και η παραγωγή και οι εκτελεστές και όλα αυτά. Δεν εννοώ μόνο αυτό, εννοώ πως τα προνόμια που σου παρέχουν να περιοδεύεις δηλαδή, όχι απαραίτητα παγκοσμίως, αλλά στην ευρωπαϊκή περιοδεία και γενικότερα όλα αυτά. Και κάποια μεγάλα ποσοστά επί των πωλήσεων.

Δεν είχατε κάποιο χρονικό περιορισμό απο την εταιρεία..

Iron Beast: Όχι όχι, ουσιαστικά τι είχε γίνει, είχαμε εμείς έτοιμο το δίσκο, και βγήκαμε στη γύρα που λενε, για εταιρείες. Βάσει των δικών μας όρων όμως, σε φάση "Γεια σου φίλε, θέλω να μας το βγάλεις", "Τι δίνεις" και έγινε.

Γ. Geo: Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουμε μια εταιρεία να καπιλευτεί τον δικό μας τον κόπο και να βάλει χέρι στο αποτέλεσμα.

Iron Beast: και θα υπάρξει και μία 2^η επανέκδοση του δίσκου στην οποία η παραγωγή θα είναι ελαφρώς διαφορετική, ίσως λόγω του mastering νομίζω.

Δεν θα ξαναηχογραφηθεί δηλαδή, απλά θα είναι κάτι σαν remaster.

Iron Beast: Ναι απλώς θα είναι διαφορετική λίγο η παραγωγή, προς το καλύτερο. Θα έχει άλλο εξώφυλλο, και θα βγει από την EBM, μια εταιρεία που είναι από το Μεξικό. Μεταξύ άλλων έχει και τους Hirax έχει τους Adrenicide από την Αγγλία, έχει...άλλες μπάντες λίγο μεγαλύτερες από τη Thrash Massacre.

Θυμάμαι, διάβαζα μια συνέντευξη του Mille Petrozza από τους Kreator πριν από καμιά 10αριά χρόνια:«είναι –μπιπ- όλα αυτά που συμβαίνουνε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για εμάς βιοπορισμού, ούτε καν συντήρησης. Αν είναι δηλαδή να μη πληρώνει κανείς για την αγορά μουσικής, τότε να το διαλύσουμε». Νομίζω αυτό από έναν άνθρωπο τόσο φτασμένο και τόσα χρόνια στο κουρμπέτι που λέγεταιThrash Metal, τα λέει όλα.

Αυτό πότε υπολογίζετε ότι θα βγει στην αγορά;

Iron Beast: Λογικά μέσα σε μία-δύο εβδομάδες θα το έχουμε στα χέρια μας εδώ στην Ελλάδα αυτήν την έκδοση, και το επόμενο βήμα είναι με μια άλλη εταιρεία, αθηναϊκή αυτή τη φορά την Athens Thrash Attack, να μας κόψει τον ίδιο δίσκο και σε βινύλιο. Που, εντάξει, για μένα τουλάχιστον το βινύλιο είναι το υπέρτατο metal αγαθό.

Η εταιρεία η προηγούμενη που σας έβγαλε την 1^η κυκλοφορία του Thrash Brigade και αυτή τώρα που θα το επανεκδώσει, ανέλαβε τη διανομή και σε άλλες χώρες εκτός της Ελλάδας;

Iron Beast: Ναι η συγκεκριμένη η Ρωσική έχει αναλάβει ας πούμε το μπλοκ όλο αυτό. Είχε κάνει μια καλή διανομή. Να φανταστείτε το cd είχε κοπεί σε 500 κόπιες και δεν έχει μείνει τίποτα, έχουνε μείνει γύρω στις 7-8 οι οποίες θα δωθούνε στο live που θα γίνει τώρα την Παρασκευή (Thrash Annihilation).

Η καινούρια εταιρεία;

Iron Beast: Η καινούρια θα μας κόψει 1000. Φαντάζομαι η προώθηση...κυρίως Αμερική θα κινηθεί αλλά και Ευρώπη.

Μιας και είναι Μεξικάνικη δηλαδή θα κινηθεί προς την Αμερική.

Iron Beast: Ακριβώς.

Ηχητικό υλικό απο την συνέντευξη με τους Mendally Defiled ΜΕΡΟΣ:2o

Να μιλήσουμε λίγο για το Thrash, και ειδικά το χρόνο που μας πέρασε, βγήκανε πάρα πολλές σημαντικές κυκλοφορίες, όπως και μερικά come back που γίνανε, Death Angel, Forbidden, Exciter, Overkill, Sodomκαι οι δικοί μας Suicidal Angels. Θέλω να ρωτήσω πώς σας φαίνεται αυτό, ότι δηλαδή είναι πολύ «στα πάνω του» τον τελευταίο καιρό το Thrash.

Iron Beast: Είναι, αν μη τι άλλο σε ανοδική πορεία. Βέβαια, εμένα προσωπικά με ψιλοχαλάει όλο αυτό το revival των παλιών μπαντών, και συγκεκριμένα δηλαδή όταν κάποιες μπάντες τις έχεις συνδυάσει με τους παλιούς δίσκους...

..πιστεύεις ότι είναι λίγο επιτηδευμένο το να..

Iron Beast: Είναι ίσως αυτό που έλεγα πριν για τις εταιρείες για τα λεφτά, ότι κάτι μου βρωμάει στην όλη υπόθεση.

Μιας και αναφέραμε τους δικούς μας Suicidal Angels, οι οποίοι συνεχίζουν την περιοδεία τους με τουςKreator, Exodus και Death Angel, είναι πάρα πολύ μεγάλα ονόματα. Ποια είναι η δική σας γνώμη για το ότι φαίνεται ένα ελληνικό συγκρότημα να κάνει περιοδεία με αυτά τα συγκροτήματα;

Γ. Geo: Κοίταξε, σίγουρα είναι κάτι το οποίο ως Έλληνες θα έπρεπε να μας χαροποιεί. Και όχι μόνο ως Έλληνες αλλά και ως Thrashers. Πιστεύω πως τα παιδιά πραγματικά αξίζουν να είναι εκεί πέρα που βρίσκονται, όχι μόνο επειδή έχουνε 3 δίσκους μέχρι στιγμής οι οποίοι πραγματικά τα σπάνε, αλλά πιστεύω πως είναι μια μπάντα η οποία γενικά αξίζει τα λεφτά της. Πραγματικά, μπράβο στα παιδιά και εύχομαι καλή συνέχεια και ατελείωτες επιτυχίες σε αυτό που κάνουν. Γιατί νομίζω πως είναι η μόνη μπάντα μετά τους Rotting Christ που έχουν καταφέρει να περιοδεύσουν τόσο πολύ έχοντας κάνει σχετικά λίγα πράγματα, χωρίς να προσπαθώ να το μειώσω, έτσι; Γιατί ανέφερα και πριν πως αυτά τα άλμπουμ που έχουνε βγάλει τα σπάνε.

“όταν μπορείς δηλαδή να μπεις και να κατεβάσεις 3500 albums δεν μπορείς να τα αφομοιώσεις όλα, κάπου παθαίνεις overdose. Εγώ θυμάμαι έπαιρνα τα cd και διάβαζα και τον τελευταίο άνθρωπο που έχει βοηθήσει ακόμα και για το εξώφυλλο, όχι για την ηχογράφηση”.

Πάνω σε αυτό, αν κάποια στιγμή στο μέλλον η εταιρεία σας σας ζητήσει να ακολουθήσετε κάποια συγκροτήματα σε μια περιοδεία ίσως, είστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψετε κάποια πράγματα εδώ ώστε να κάνετε ένα πιο μεγάλο βήμα;

Iron Beast: Είναι αυτό που είπες, το επόμενο βήμα. Είναι ρίσκο, είναι και λίγο τρομακτικό γιατί δε ξέρεις τι θα σου ζητήσουν, προφανώς μπορεί να το θέλουνε γιατί τους αρέσει η μουσική είτε γιατί θέλουνε να βγάλουνε λεφτά.

Το θέμα είναι όμως εσύ να προωθείς τη δουλειά σου και να κάνεις αυτό που αγαπάς.

Iron Beast: Το θέμα είναι και τι σου ζητάνε όμως και τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Εάν δηλαδή μου πει κάποιος «θα κάνεις αυτό που θέλω εγώ και θα πληρωθείς μεν», το βλέπω και σαν «ξεπούλημα». Δηλαδή, κάποια πράγματα μπορεί να τα κάνεις επειδή σου αρέσουνε και τα βλέπεις ρομαντικά.

Είναι και λίγο δίκοπο μαχαίρι γιατί μπορεί μια εταιρία να σου δώσει την ευκαιρία να παίξεις με κάποια μεγάλα συγκροτήματα, σε ξένες χώρες... έχετε ξαναπαίξει σε ξένες χώρες;

Iron Beast: Όχι ποτέ. Εντάξει, μια ευκαιρία σαν και αυτή εννοείται την καλοβλέπουμε, να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, απλά στο τι κρύβεται από πίσω θα φανεί στη πορεία.

Δεδομένου ότι έχετε κάνει πωλήσεις στην Ανατολική Ευρώπη, έχετε πάρει κάποιο feedback από ξένους υποστηρικτές, κάποιες κριτικές ή την επιθυμία τους να παίξετε στη χώρα τους;

Γ. Geo: Ισχύει, βέβαια ακόμη δεν έχει παρουσιαστεί κάποια επίσημη πρόταση να περιοδεύσουμε ή έστω για μία και μοναδική συναυλία ή για κάποιες μεμονωμένες συναυλίες στην Ευρώπη, αλλά σίγουρα σε μία τέτοια ευκαιρία όσο ρίσκο και να είναι, δε λες ποτέ όχι. Και δεν έχει σχέση με αυτό που λέει ο Γιώργος ότι δηλαδή το βλέπεις ρομαντικό γιατί παίζεις Thrash, είσαι πιο χύμα, πιο street. Δεν είσαι τόσο mainstream όπως είναι η Madonna ή η Lady Gaga, καμία σχέση. Αλλά από την άλλη, δε λες σίγουρα όχι, σε μια ευκαιρία του να κάνεις αυτό που γουστάρεις και ανέκαθεν γούσταρες να κάνεις και να βιοποριστείς μέσα από αυτό. Θυμάμαι, διάβαζα μια συνέντευξη του MillePetrozza από τους Kreator πριν από καμιά 10αριά χρόνια στο Metal Hammer, και τον είχε ρωτήσει η δημοσιογράφος την άποψή του για όλα αυτά που γινόνταν. Και λέει «είναι –μπιπ- όλα αυτά που συμβαίνουνε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για εμάς βιοπορισμού, ούτε καν συντήρησης. Αν είναι δηλαδή να μη πληρώνει κανείς για την αγορά μουσικής, τότε να το διαλύσουμε». Νομίζω αυτό από έναν άνθρωπο τόσο φτασμένο και τόσα χρόνια στο κουρμπέτι που λέγεται Thrash Metal, τα λέει όλα.

Και με τη μουσική όπως έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, που το ίντερνετ είναι, για τους περισσότερους ίσως, ο μοναδικός τρόπος να έρθουνε κοντά με τη μουσική και με τα συγκροτήματα. Να κατεβάσουν δηλαδή τα κομμάτια.

Iron Beast: Η κύρια αγορά είναι οι πιτσιρικάδες. Με ένα κλικ μπορούν απίστευτη ποσότητα μουσικής, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια σύγχυση. Παλιότερα, δεν είχαμε την πολυτέλεια να τα βρίσκουμε όλα με ένα κλικ, είχαμε 20 κασετούλες στην αρχή, τις είχαμε λιώσει, πήγαινες σε μία συναυλία το χρόνο, άντε δύο, τώρα είναι κυρίως μπλουζάκια

Γ. Geo: Πιστεύω πως έτσι (με το downloading) χάνουν και λίγο την επαφή με την πραγματική ταυτότητα του γκρουπ. Δεν δίνουν τόση βάση, δεν αφομοιώνουν τη μουσική που γουστάρουν, όταν μπορείς δηλαδή να μπεις και να κατεβάσεις 3500 albums δεν μπορείς να τα αφομοιώσεις όλα, κάπου παθαίνεις overdose. Και μπορεί να μην τους ακούσει και ποτέ, απλά παίζει μούρη στους κολητούς του «α εγώ έχω 3500 albums» ενώ ουσιαστικά και πρακτικά είναι ασταθές. Εγώ θυμάμαι έπαιρνα τα cd και διάβαζα και τον τελευταίο άνθρωπο που έχει βοηθήσει ακόμα και για το εξώφυλλο, όχι για την ηχογράφηση.

Iron Beast: Να μάθεις κάποια πράγματα για τις μπάντες. Και μέσα από τα “Thanks” γνώριζες και άλλες μπάντες και πήγαινε λέγοντας.

Γ. Geo: Πλέον έχει αυτή η γλύκα του "πηγαίνω στο δισκάδικο και παίρνω το cd που μου αρέσει".

Κάτι προγραμματισμένο, έχεις προγραμματίσει να μαζέψεις λεφτά για να πάρεις αυτό το συγκεκριμένο και μέχρι την επόμενη φορά θα κάτσεις να το λιώσεις...

Γ. Geo: Ακριβώς. Μέχρι τότε θα κάτσω να το λιώσω 10, 20, 30 φορές μέχρι να το αφομοιώσω και να το κάνω κτήμα μου, να ξέρω πως είναι δικό μου.

Στο live θα ακούσουμε κάποια διασκευή;

Iron Beast: Κάτι σκεφτόμαστε...

Μη μας αποκαλύψεις!!

Γ. Geo: Εντάξει απλά θα...θα βαράει αλύπητα, μιλάμε για ατελείωτα πριονίδια!

Ωραία! Έχετε προγραμματίσει και άλλες συναυλίες πέρα από αυτήν την Παρασκευή;

Iron Beast: Επειδή θα μπούμε να γράψουμε όπως είπαμε, δεν έχουμε κυνηγήσει κάτι τόσο πολύ, τώρα μελλοντικά βλέπουμε. Όλα κανονίζονται, όλα ανοιχτά είναι.

Γ. Geo: Ότι προκύψει και σε Αθήνα και σε Θεσσαλονίκη και σε επαρχεία.

Ποια συναυλία ήταν αυτή που σας έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη σας;

Iron Beast: Ε, η 1^η συναυλία, έχει μείνει χαραγμένη γιατί ήταν η 1^η, αναπόφευκτα δηλαδή σου μένει, απλά έτυχε να γίνει σε έναν πολύ μικρό χώρο, και κανονιστεί εντελώς «χομπίστικα», είχαμε ξεκινήσει και σαν μπάντα διασκευών, λέγαμε 2-3 δικά μας κομμάτια και όλα τα υπόλοιπα ήταν διασκευές.

Όπως;

Γ. Geo: Παίζαμε και το “Creeping Death” από Metallica, και η άλλη ήταν το “Cowboys From Hell”, Pantera. Τα παίζαμε επί σειρά μηνών, μέχρι που τα σιχαθήκαμε και είπαμε να παίξουμε κάτι άλλο (γέλια).

Iron Beast: Απλά μας έχει μείνει χαραγμένη γιατί ενώ ήμασταν παντελώς άγνωστοι, μόνο φίλοι και γνωστοί μας ήξεραν, παραδόξως γέμισε το μέρος, γέμισε ασφυκτικά, δεν το περιμέναμε. Έπαιρνε με το ζόρι 80 άτομα και ήτανε και έξω. Εντάξει αυτό μάλλον ήταν συγκυριακό, αλλά εντάξει, έμεινε χαραγμένο.

Ηχητικό κομμάτι απο την συνέντευξη με τους Mentally Defiled ΜΕΡΟΣ 3ο

http://www.myspace.com/mentallydefiled

Κομμάτια των Mentally Defiled που ακούστηκαν:

"Lunar Chaos"
"Mosh Pit Maniac"
"Necrohooligan"
"Schizophrenic"

Συνέντευξη: Αντώνης Κοντογιάννης & Πέτρος Μελίδης

Επιμέλεια κειμένου : Δέσποινα Δευτεραίου
Επιμέλεια ηχητικών αποσπασμάτων: Θανάσης Καμπάνης