Verbal Delirium : So Close (But Yet Not) So Far Away από τα όνειρα τους...

Οι Verbal Delirium είναι ένα πολλά υποσχόμενο, ελληνικό progressive rock σχήμα. Τον περασμένο Νοέμβριο μέσω της γαλλικής Musea , είχε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους , με τίτλο ''So Close And Yet So Far Away'', το οποίο και τυγχάνει εξαιρετικών κριτικών από όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα έχει μόλις μια εβδομάδα από τότε που κυκλοφόρησε και επίσημα, μέσω της Soundforge. Στα πλαίσια της επερχόμενης συναυλίας τους στη Σφεντόνα στις 7 του Μάη, παρέα με τους Mindwaltz, After Midnight Popular Music και τους Bitter Sweet, μας μίλησαν για τις πρώτες ημέρες του συγκροτήματος, για το δισκογραφικό ντεμπούτο τους, αλλά και για τα μελλοντικά σχέδια τους.

Ερ:  Η ιστορία των Verbal Delirium ξεκινά από το καλοκαίρι του 1999, όταν ο κιμπορντίστας και τραγουδιστής  Jargon (Γιάννης Κοσμίδης) αποφασίζει τη δημιουργία μιας μπάντας μαζί με το μπασίστα Νίκο Μιχαηλίδη. Θα θέλατε να μας πείτε για εκείνη την περίοδο ;

Γιάννης Κοσμίδης : Στην αρχή ξεκινήσαμε ως τρίο,  με το πρώτο μας live να αποτελείται από φωνή, τύμπανα, μπάσο και πλήκτρα.

Νίκος Μιχαηλίδης : Ήταν ένας ντράμερ που βρήκαμε από αγγελία.

Γ.Κ.: Τα πρώτα μας δείγματα ήταν κομμάτια ορχηστρικά κυρίως και όχι με στίχο. Το ύφος τους  ήταν περισσότερο ψυχεδελικό  και progressive rock των 70’s.

Ερ: Ξεκινήσατε κατευθείαν παίζοντας δικά σας κομμάτια ή παίζοντας κάποιες διασκευές;

Γ.Κ.: Κατευθείαν με δικά μας κομμάτια ξεκινήσαμε.

Eρ: Προτού δημιουργήσετε το συγκρότημα, ποιες ήταν οι μουσικές σας εμπειρίες ;

Γ.Κ. : Παίζαμε σε μπάντες κυρίως διασκευές. Τουλάχιστον εγώ προσωπικά δεν ήμουν σε κάποια άλλη μπάντα που να παίζαμε το δικό μας υλικό ή τουλάχιστον το υλικό κάποιου άλλου μέλους της.  Πριν από τους Verbal Delirium είχα παίξει σε 2 μπάντες για ένα μικρό χρονικό διάστημα, κυρίως Hard Rock και 70’s υλικό.

Ν.Μ.: Και εγώ επίσης είχα παίξει σε 2 μπάντες, πάνω σε classic rock διασκευές. Και εκεί είχαμε μείνει, δεν έγινε κάτι παραπάνω δηλαδή.

Γ.Κ. : Αυτή ήταν και η ουσία της δημιουργίας των Verbal Delirium. Ήθελα μια μπάντα που θα έπαιζε την μουσική που έγραφα.

Ερ: Τι κρύβεται πίσω από το όνομα των Verbal Delirium;

Γ.Κ.: Verbal Delirium σημαίνει λεκτικό παραλήρημα. Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα, προέρχεται από ένα κομμάτι μας που γράφτηκε το 2006 και λεγόταν ''The Decayed Reflection (Verbal Delirium)'' . Είναι ένα κομμάτι που βρίσκεται στο demo που είχαμε βγάλει μέσα στο 2006, το οποίο κάποια στιγμή θα επανηχογραφήσουμε και θα κυκλοφορήσουμε και κανονικά.

Ερ: Δηλαδή, στα πρώτα εφτά χρόνια του συγκροτήματος, είχατε άλλη ονομασία;

Γ.Κ.: Ναι, το πρώτο όνομα του συγκροτήματος ήταν Afterglow. Το αλλάξαμε λίγο πριν βγάλουμε το demo, γιατί ανακαλύψαμε πως υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι δέκα Afterglow στον κόσμο (γέλια).  Οπότε θέλαμε κάτι πιο προσωπικό. Δηλαδή κάτι που μόλις αναφέρεις το όνομα να πηγαίνει ο νους σου κατευθείαν εκεί.

Ερ: Το demo σας έχει την ονομασία ''The Imprisoned Words Of Fear'' και δεν έχει κυκλοφορήσει επισήμως, σωστά;

Γ.Κ.: Επίσημα όχι. Το ηχογραφήσαμε μόνοι μας και την διανομή ουσιαστικά της κάναμε εμείς, δίνοντας το χέρι με χέρι σε όποιον ενδιαφερόταν ή σε όποιον θέλαμε εμείς να το δώσουμε. Σαν demo είναι καλό, αλλά σαν κανονική κυκλοφορία σίγουρα όχι. Θέλουμε κάποια στιγμή να ηχογραφηθεί ξανά, όπως πιστεύουμε πως θα του αρμόζει και να κυκλοφορήσει κανονικά ως ένας δίσκος.

Ερ: Πλέον φτάνουμε στην εποχή του ''So Close And Yet So Far Away''. Πότε είχε ξεκινήσει η δημιουργία των κομματιών για εκείνο το δίσκο;

Γ.Κ.: Τα περισσότερα κομμάτια γράφτηκαν την περίοδο 2007 με 2008. Περίπου αφού είχαμε ολοκληρώσει το υλικό του demo, τα επόμενα κομμάτια ήταν για αυτό το δίσκο. Υπάρχουν και άλλα κομμάτια που γραφτήκαν εκείνη την περίοδο. Υπάρχει υλικό από εκείνη την περίοδο και για άλλους 2 ή 3 δίσκους. Οπότε πλέον έχουμε τη δυνατότητα να διαλέξουμε, ποιά θα είναι τα κομμάτια για την επόμενη δουλειά. Υπάρχει πολύ υλικό.

Eρ : H εντύπωση που μου δόθηκε ακούγοντας το ''So Close…'' είναι πως υπάρχει ένα concept που συνδέει τα κομμάτια μεταξύ τους. Κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο;

Γ.Κ.: Αυτή η αίσθηση δίνεται, ειδικά με το τελευταίο κομμάτι, το ''Reprise'' που ουσιαστικά ενώνει με τους στίχους, όλα τα προηγούμενα κομμάτια του δίσκου. Δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο concept. Μάλλον τυχαία βγήκε μια κοινή συνισταμένη, αλλά δεν ήταν κάτι που έγινε σκόπιμα. Δίνει την αίσθηση για αυτό που εγώ ονομάζω ημί-concept.  Όχι δηλαδή απαραίτητα ένα concept που δημιουργεί μια ιστορία. Κατά κάποιο τρόπο όλα αυτά τα κομμάτια συνδέονται, χωρίς να υπάρχει  κάποια ιστορία πίσω τους.

Eρ: Ποιες είναι οι μουσικές διαφορές ανάμεσα στο demo (''Imprisoned Words Of Fear'') και τον πρώτο σας δίσκο (''So Close And Yet So Far Away'');

N.Μ. :  To πρώτο είναι περισσότερο προς το progressive και το δεύτερο είναι πιο προς το alternative. Ίσως το δεύτερο να είναι πιο βατό στο άκουσμα από το πρώτο , αλλά πιστεύω πως και τα δύο έχουν την γλύκα τους.

Γ.Κ.: Το καθένα έχει και κάτι διαφορετικό να πει απλά. Το ''Imprisoned…'' έχει κομμάτια πολύ μεγαλύτερα σε διάρκεια. Υπάρχει δηλαδή και κομμάτι που φτάνει τα 12 λεπτά. Ο ήχος του κυμαίνεται σε αυτό που λέμε art rock των ‘70s. Με το ''So Close…'' συμβαίνει το αντίθετο. Ουσιαστικά εκείνο έχει alternative βάση με στοιχεία από progressive rock.

Eρ : Θα θέλατε να μας μοιραστείτε τις μουσικές επιρροές και τα ακούσματα σας;

Γ.Κ.: Ο καθένας έχει τελείως διαφορετικά ακούσματα και επιρροές. Εγώ ακούω πολλά πράγματα. Από την σκηνή των 60’s δηλαδή Beatles, Rolling Stones, Kinks, Animals κλπ , ακούω classic rock και κλασική μουσική λόγω των σπουδών στο πιάνο, πολύ progressive rock και την σύγχρονη alternative σκηνή, μου αρέσει επίσης αρκετά η ηλεκτρονική μουσική, ακούω metal επίσης πολύ και κάποια επιλεκτικά από την ελληνική σκηνή. Υπάρχει γενικότερα ένα ευρύ φάσμα στο άκουσμα μου . Δεν με νοιάζει τόσο για το είδος της μουσικής, αλλά το να μου αρέσει αυτό που ακούω.

Ν.Μ. :  Και εγώ ακούω γενικά πολλά πράγματα, ίσως να μην ακούσω κλασική μουσική αλλά έχω σαν βάση το ροκ γενικότερα. Από εκεί και πέρα, ακούω και λίγο fusion και λίγο παραδοσιακά folklore.

Γρηγόρης Παυλάκος :  Έχω και εγώ μια πολύ μεγάλη γκάμα ακουστικά, αλλά τελικά νομίζω πως είναι κάτι άλλο, το πώς αυτό θα σου βγει στο παίξιμο. Υπήρχαν εποχές που άκουγα μόνο ένα είδος αλλά αυτό δεν ένιωσα ποτέ να με επηρεάζει.

Γ.Κ.: Σε επηρεάζει αλλά μπορεί να μην είναι τόσο αισθητό. Ουσιαστικά όλα αυτά φτιάχνουν τον ήχο σου. Άλλα είναι πολύ εμφανή, αλλά λίγο λιγότερα και άλλα ίσως και καθόλου εμφανή.  Κι εγώ ακούω πολύ metal αλλά αυτό δεν φαίνεται στην μουσική μας.   

Ερ: Εδώ να επισημάνουμε πως ο Γρηγόρης ήρθε στο γκρουπ αφού είχε κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο το ''So Close And Yet So Far Away'' (μέσω της γαλλικής Musea, στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στις 26 Απριλίου).  Είναι το τελευταίο μέλος που έχει συμπληρώσει το γκρουπ;

Γ.Κ.: Το τελευταίο μέλος που ουσιαστικά συμπλήρωσε το γκρουπ είναι ο Λάμπρος. Πλέον είμαστε έξι. Είμαστε εγώ, ο Νίκος (Μιχαηλίδης), ο Γρηγόρης (Παυλάκος, τύμπανα), Ο Νικήτας (Κίσσονας) στις κιθάρες, ο Αναστάσης Χαμηλάκης στα πλήκτρα και ο Λάμπρος Ματόπουλος στην τρομπέτα, όπου στις Live εμφανίσεις παίζει και την δεύτερη κιθάρα.

Eρ: Οι κύριοι συνθέτες στο γκρουπ ποιοί είναι;

Γ.Κ.: Την μουσική την γράφω εγώ. Όλοι μαζί κάνουμε την ενορχήστρωση και προσθέτουμε πράγματα γενικότερα. Δηλαδή μπορεί κάποιος να βάλει κάποιο θέμα ενορχηστρωτικά το οποίο δεν το έχω γράψει εγώ, δεν ήταν δική μου ιδέα. Ο καθένας προσφέρει με τον τρόπο του.

Eρ: Από τον Νοέμβριο μέχρι σήμερα, έχουν περάσει έξι μήνες από τότε που έχει κυκλοφορήσει το ντεμπούτο σας παγκοσμίως.  Ποιά είναι η ανταπόκριση που έχετε πάρει μέχρι στιγμής για το αποτέλεσμα της δουλειάς εκείνης;

Γ.Κ.: Από θέμα δισκοκριτικών τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά και ενθαρρυντικά. Κυρίως από το εξωτερικό, οι κριτικές ήταν καλύτερες και από το αναμενόμενο για να είμαι ειλικρινής. Έχουμε λάβει και πολλά θετικά μηνύματα από υποστηρικτές στο facebook. Δεν έχουμε λάβει κάτι το αρνητικό.

Γ.Π. : Αυτό που ουσιαστικά είναι το πιο ενθαρρυντικό και το οποίο έχουμε επισημάνει μεταξύ μας, είναι πως ο καθένας βρίσκει να πατήσει και διαφορετικά πάνω σε αυτό τον δίσκο. Σε κάποιον μπορεί να αρέσει ένα συγκεκριμένο κομμάτι και σε κάποιον άλλο ένα διαφορετικό και ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Γ.Κ.: Προσέξαμε πως ο καθένας στις δισκοκριτικές εστιάζεται σε διαφορετικά κομμάτια. Αλλά γενικότερα όλα τα reviews είναι πολύ καλά. Επίσης υπάρχουν κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί από το εξωτερικό, όπως στην Πολωνία και τον Καναδά που έχουν επικοινωνήσει μαζί μας και μας έχουν ζητήσει το CD προκειμένου να παίξουν κάποιο κομμάτι στις εκπομπές τους ή και να κάνουν και κάποιο review της δουλειάς αυτής.

Eρ : Στην πιο πρόσφατη συναυλία που είχατε κάνει στο Revenge Of Rock, είχατε συμπεριλάβει και μια ενδιαφέρουσα διασκευή του ''Heart Shaped Box'' των Nirvana. Έχετε σκεφτεί για το ενδεχόμενο να την συμπεριλάβετε μέσα στις επόμενες δουλειές σας; Επίσης υπάρχει και κάποιο άλλο κομμάτι, που θα θέλατε να το περάσετε και να το αποδώσετε μέσα από τα φίλτρα των Verbal Delirium;

Γ.Κ.: Υπάρχουν πάρα πολλά κομμάτια που μας αρέσουν και σίγουρα θα θέλαμε να συμπεριλάβουμε, απλά πιστεύω πως το νόημα για να κάνεις κάτι τέτοιο δεν είναι να το παίξεις έτσι όπως είναι αρχικώς, όσο όπως είπες να το ‘’κάνεις δικό σου’’. Αν στην πορεία προκύψει κάτι ακόμα, σίγουρα. Γιατί , όχι;  Όσον αφορά για το ''Heart Shaped Box'' , μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο δουλέψαμε για αυτό. Πιστεύω πως το κάναμε δικό μας και δεν έχει και μεγάλη σχέση με το αυθεντικό, οπότε και απασχολεί μήπως και το συμπεριλάβουμε κάπου. Ίσως και ναι, θα δούμε.

Eρ : Σε λίγες ημέρες (7 Μαΐου) σκοπεύετε να παίξετε στη Σφεντόνα. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από εκείνη τη βραδιά;

Γ.Κ.: Αυτό το live θα έχει την μορφή ενός φεστιβάλ. Καλέσαμε τρεις μπάντες που είναι φίλοι μας και εκτιμάμε ιδιαίτερα. Αυτές είναι οι  After Midnight Popular Music, οι Bitter Sweet και οι Mindwaltz. Θα παίξουμε όλοι την ίδια διάρκεια χρόνου, περίπου 45’η κάθε μπάντα διότι υπάρχει και ένα χρονικό όριο. Θα ξεκινήσει κατά τις 21.00 και στις 1.00 θα πρέπει να έχουμε τελειώσει. Δεν θα υπάρχουν ουσιαστικά support και headliners και επίσης δεν έχουμε καθορίσει ούτε καν τη σειρά εμφάνισης. Θεωρήσαμε πιο δίκαιο να το κάνουμε εκείνη την στιγμή. Θα ρίξουμε έναν κλήρο ή και θα το συμφωνήσουμε μεταξύ μας. Επίσης στους Mindwaltz για μια περίοδο έπαιζα κι εγώ μαζί τους, ταυτόχρονα με τους Verbal Delirium για 2 περίπου χρόνια.

Ερ: Για ποια χρονική περίοδο μιλάμε;

Γ.Κ.: Για το 2008-2009

Eρ: Σας έχει έρθει καθόλου κάποια πρόταση ή και επιθυμία να παίξετε στο εξωτερικό;

Γ.Κ.: Αυτό είναι κάτι το πολυπόθητο. Δεν έχουμε κάποια τέτοια πρόταση μέχρι στιγμής, δεν το θεωρώ όμως πλέον και κάτι το ακατόρθωτο από την στιγμή που έχει ήδη κυκλοφορήσει και έξω ενώ έχουμε και μια ανταπόκριση σε αυτό. Κάποια στιγμή πιστεύουμε θα συμβεί και αυτό και είναι κάτι που θα το θέλαμε πολύ να γίνει.

Eρ: Εμφανίσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα έχετε προγραμματίσει;

Γ.Κ.: Κάτι προγραμματισμένο δεν έχουμε μέχρι στιγμής αλλά σχεδιάζουμε να επισκεφτούμε την Θεσσαλονίκη.  Δεν έχουμε κάτι στάνταρ, αλλά ενδιαφερόμαστε να παίξουμε και εκτός Αθηνών. Γενικότερα γίνονται διάφορες συναυλίες στην επαρχία το καλοκαίρι και θα θέλαμε πολύ να πάμε να παίξουμε.   

Ερ: θα θέλατε να μας πείτε για τα επικείμενα σας σχέδια μετά και την συναυλία στη Σφεντόνα;

Γ.Κ.: Αν προκύψουν κάποιες άλλες συναυλίες καλώς. Αλλά πέραν τούτου, δουλεύουμε ήδη πάνω στο καινούριο μας υλικό και θα το δουλέψουμε και εντατικότερα μετά και από αυτό το live. Σκεφτόμαστε, μάλλον το καλοκαίρι να μπούμε να ηχογραφήσουμε το νέο μας δίσκο. Ίσως να μην ηχογραφήσουμε ένα ολόκληρο δίσκο αλλά να κάνουμε ένα demo με 2-3 καινούρια κομμάτια και να το στείλουμε σε κάποιες εταιρίες, με την ελπίδα κάποια από αυτές πληρώσει για την παραγωγή. Ίσως…

Ερ: Οπότε είστε και σε αναζήτηση δισκογραφικής εταιρίας;

Γ.Κ.: Θα κοιτάξουμε για το καλύτερο δυνατό και αν δεν προκύψει κάτι καλύτερο, θα κινηθούμε ξανά  μέσω της Musea.

Ερ: Υπάρχει κάποιο ταβάνι για τα όνειρα των Verbal Delirium;

N.M.: Να παίξουμε στο Royal Albert Hall (γέλια)

Γ.Π.: Ζωντανή μετάδοση από τον Άρη (γέλια)

Γ.Κ.: Δεν υπάρχει κάτι στάνταρ, όσο πιο ψηλά φτάσεις τόσο το καλύτερο. Για μένα και να κυκλοφορούμε απλά κάποιους δίσκους και να υπάρχουν έστω και λίγοι άνθρωποι , οι οποίοι αναγνωρίζουν αυτό που έχεις κάνει και τους εκφράζει είναι και πάλι επιτυχία. Τώρα αν μας τύχαινε και κάτι ακόμα μεγαλύτερο, σίγουρα δεν θα λέγαμε όχι.

Γ.Π : Υπάρχει ένα δίλλημα με αυτή την μπάντα το οποίο είναι άλυτο. Από την μία υπάρχει μια αίσθηση θέλησης να γίνει κάτι pop και από την άλλη όλες οι κινήσεις μας υπαγορεύουν σε κάτι εντελώς διαφορετικό.

Γ.Κ.: Περνάς λάθος μηνύματα

Ν.Μ.: Συκοφαντεί όλη τη λογική της μπάντας πιστεύω (απευθυνόμενοι αστειευόμενοι  προς τον Γρηγόρη -γέλια)

Γ.Π: Δεν νομίζω πως υπάρχει σαν όραμα να παίξουμε σε στάδια. Γνωρίζουμε ούτως ή άλλως πως η μουσική που φτιάχνουμε είναι για κάποιους που θέλουν να ακούσουν κάτι διαφορετικό –κάτι πιο ψαγμένο. Οπότε αυτό το οποίο θέλουμε να κάνουμε είναι να έχουμε ένα σταθερό κόσμο που θα έρχεται να ακούσει τα κομμάτια σου και όχι για να δει τι βρακί φοράς ή αν έχεις κάνει το μαλλί σου ράστα. Βεβαίως από την άλλη δεν θέλεις να παίζεις και να υπάρχουν κάτω μόνο δέκα άτομα (γέλια)

Γ.Κ.: Εγώ δεν συμφωνώ. Και δέκα άτομα να είναι κάτω θα μου άρεσε, αρκεί αυτά τα άτομα ξέρουν ότι θέλουν να σε ακούσουν επειδή τους αρέσεις- να γουστάρουν την μουσική σου. Θα το προτιμούσα από το να έρθουν 100.000 και να έρθουν επειδή απλά ''είδαν φως και μπήκαν… '' (γέλια)

Ερ: Για το τέλος, υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να δώσετε σε όσους επιθυμούν να παρευρεθούν στη Σφεντόνα;

Γ.Π: Η λογική σε αυτό το live όπως είπε και νωρίτερα ο Γιάννης είναι να έρθει κανείς χωρίς περιμένει να δει τους headliners και τα support. Οπότε όποιος έρθει, καλό θα είναι να έχει ανοιχτά τα αυτιά του και να απολαύσει τη συναυλία.

Ν.Μ.: Γενικά είναι μια καλή ευκαιρία για Σάββατο βράδυ να δει τέσσερις μπάντες και με λίγα χρήματα αλλά και τόσες ώρες. Από τη μεριά μου, το να έβγαινα έξω για να δω τέσσερις μπάντες , θα ήταν τύχη!

Γ.Κ.: Θεωρώ πως θα γίνει ένα καλό live, διότι και οι άλλες μπάντες που θα παίξουν είναι πραγματικά αξιόλογες. Εγώ προσωπικά θα το ευχαριστηθώ πολύ. Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε και να σας γνωρίσουμε.

Κείμενο-Επιμέλεια : Πέτρος Μελίδης
     

SawBiz αποκλειστικό. Ο K’noup Tomopoulos (VIZA) μοιράζεται μαζί μας.

SB: K’noup καταρχάς θα ήθελα να σε ρωτήσω από πού βγαίνει αυτό το όνομα (K’noup). Στην Καστοριά πως σε φωνάζουν;

K'noup: Το αληθινό μου όνομα είναι Παντελής. Η ιστορία του K’noup προέρχεται από τις πρώτες συναυλίες στο club CBGBG’s στην Νέα Υόρκη. Ένας θεατής με αποκάλεσε K’noup, μου εξήγησε ότι του θυμίζω κουνούπι. Κάθε φορά που με ακούει τον πιάνει φαγούρα και για αυτό.

SB: Πόσο συχνά οι υποχρεώσεις σου, σου επιτρέπουν να επισκέπτεσαι την Ελλάδα και την Καστοριά όπου είναι και το πατρικό σου;

K'noup: Όλα τα καλοκαίρια όσο ήμουν μικρός τα περνούσα στην Καστοριά. Τελευταία οι υποχρεώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να έρχομαι και τόσο συχνά.

SB: Πες μου πώς έγινε αυτό το μεγάλο ταξίδι από την όμορφή Καστοριά στην Χαοτική

Αμερική. Ποιος ήταν ο λόγος που έκανε τον πιτσιρικά, τότε, K’noup να ξενιτευτεί;

K'noup: Ήμουν τριών μηνών όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να ξενιτευτούν για ένα καλύτερο μέλλον.

SB: Ξέρω ότι μια από τις επιρροές σου είναι και ο Νότης Σφακιανάκης. Πώς και κάνατε διασκευή στο «ζηλεύω» του Μαζωνάκη;

K'noup: Πάντα ήθελα να κάνω κάτι από τον Σφακιανάκη, αλλά το αγαπημένο τραγούδι της μητέρας μου είναι το «Ζηλεύω» και της το αφιέρωσα.

SB: Η ερώτηση με τα τρία «Γιατί»:

Γιατί VIZA;

K'noup: VIZA γιατί είναι το διαβατήριο του ήχου.

SB: Γιατί “Made in Chernobyl”;

K'noup: Γιατί όλο και κάπου υπάρχει ένα παράξενο περιβάλλον.

SB: Γιατί “Carnivalia”;

K'noup: Γιατί πάντα χρειαζόμαστε λίγο χρώμα και γέλιο.

SB: Είσαστε μια μπάντα που συγκεντρώνει 9 ταλαντούχους μουσικούς εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι Αρμένικής καταγωγής. Πώς ήρθες σε επαφή με τα παιδιά;

K'noup: Μετακόμισα στο Los Angeles από την Νέα Υόρκη και εκεί ήταν που γνωρίστηκα προσωπικά με τους System of a Down και μέσα από αυτό τον κύκλο στον οποίο οι περισσότεροι είναι Αρμένιοι δημιουργήσαμε το συγκρότημα.

SB: Πρόσφατα άκουσα το ένα ολοκαίνουριο τραγούδι από το νέο δίσκο των Viza. Το ‘Bake Me In Clouds’. Είδα κάποια κοινά στοιχεία με το ύφος του ‘Made in Chernobyl’. Τι θα ακούσουμε στον καινούριο σας δίσκο που με την ευκαιρία να πούμε ότι φέρει την ονομασία “Carnivalia”;

K'noup: Στο καινούριο δίσκο θα θέλαμε να δώσουμε περισσότερη ζωή και χρώμα στα λόγια και στην μουσική.

SB: Μια ερώτηση που λατρεύω να κάνω. Θέλω να μου πεις ένα κρυφό όνειρό σου για τους VIZA που άμα το μοιραστείς είναι σίγουρο ότι θα σε κοροϊδεύουν όσοι το ακούσουν, επειδή φαντάζει άπιαστο. Και ένα που να πατάει στη γη. Ξεκίνα από το παράλογο.

K'noup: Με αυτόν τον δίσκο ονειρεύομαι να κερδίσουμε ένα Grammy και στην άλλη ερώτησή σου η απάντησή μου είναι, να κάνω μια εμφάνιση κάτω από την Ακρόπολη.

SB: Στο ομώνυμο album σας θα δει κανείς θα δει εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. Ποια η σχέση σου με την θρησκεία;

K'noup: Με την βοήθεια του Θεού έφτασα εδώ που είμαι σήμερα. Χωρίς πίστη ο άνθρωπος χάνεται.

SB: Το καλοκαίρι, στην εμφάνισή σας στο Terra Vibe υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που σας χειροκρότησαν με πάθος. Υπήρχε ένα καλό κλίμα, έκδηλο καθ’ όλη την ώρα που βρισκόσασταν στην σκηνή. Υπήρχαν και κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονταν από πίσω σας ενώ παίζατε. Φωτογράφιζαν και χαίρονταν μαζί σας.Γυναίκες και άνδρες. Είστε τόσο μεγάλη συμμορία;

K'noup: Είμαστε. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν την μουσική μας και εμάς τους ίδιους και μας ακολουθούν.

SB: Πες μου κάτι για αυτό που είδα στο βιογραφικό σου σχετικά με το “Promoter”;

K'noup: Πέρα από την μουσική μου, προωθώ καινούρια συγκροτήματα για να τους δώσω την ευκαιρία να εμφανιστούν σε κάποια μεγαλύτερη σκηνή, αυτό είναι το “K’noup Presents” .

SB: Ξέρω ότι σου αρέσει να γράφεις. Υπάρχει κάποια συλλογή συγκεντρωμένη σε κάποιο βιβλίο; Αν όχι θα υπάρξει;

K'noup: Θα υπάρξει στο μέλλον. Είναι όνειρο ζωής.

Ποια φωτογραφία θα σου άρεσε να σου βάζαμε σαν τίτλο για αυτήν την συνέντευξη: μια που είσαι χαμογελαστός ; αγριεμένος ή στενοχωρημένος και παρανοικός;

Το αφήνω σε εσάς να διαλέξετε.

Επιμέλεια: Θανάσης Καμπάνης

Συνέντευξη με τους Bleeze

Στις 11 Ιανουαρίου οι Bleeze εμφανίστηκαν  live στο Κ44. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος και οι Bleeze δώσανε ρέστα με μια  πολύ δυνατή παρουσία παίζοντας κομμάτια απ' τον πρώτο τους δίσκο Echoism και μερικά covers. Μετά το live, γνώρισα τα παιδιά, κι έτσι με όλη την ενέργεια του live, και με την τρέλα που κουβαλάνε από μόνοι τους, μου παραχωρήσανε 20 λεπτά για ένα interview,  σ' ένα αμάξι μέσα σε μια κεφάτη ατμόσφαιρα, έτσι απλά!

 Όταν κλείσατε το live με τη διασκευή του Dig up her bones  των  Misfits,  κάποιος σχολίασε “ αυτό είναι το style των Bleeze, πιο progressive”. Τί θα του απαντούσατε?

 ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καθόλου το style μας. Το ότι του άρεσε το κομμάτι δεν έχει να λέει ότι μας ταιριάζει. Εμείς έχουμε πολύ διαφορετικό ήχο, πολύ διαφορετική προσέγγιση    στη μουσική, στα είδη, στo παίξιμο, σε όλα.

ΑΝΤΡΕΑΣ: Ήταν μια απόφαση στιγμής. Ζητήθηκε ένα ακόμη κομμάτι απ' το κοινό και πέταξε ο 2ος κιθαρίστας την ιδέα ,μιας και το είχαμε παίξει σένα live acoustic.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Το προηγούμενο live ήταν ακουστικό, δεν μπορούσαμε να παίξουμε ηλεκτρικά γιατί είχε κάνει εγχείρηση ο Αντρέας στο πόδι του, οπότε ήταν ένα απ' τα κομμάτια που είχαμε έτοιμα.

Τότε πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας?

ΑΝΤΡΕΑΣ: Γενικά δεν μπορούμε να ορίσουμε ακριβώς το είδος μας. Πλησιάζει σε αρκετά είδη, έχουμε ένα δικό μας style αλλά νομίζω πώς όλοι προτιμούμε να λέμε ότι παίζουμε κάτι δικό μας. Είναι δύσκολο να φτιάξεις ένα καινούργιο είδος άρα έχεις απλά πολλές επιρροές από άλλα.

Ποιά είναι η ιστορία των Bleeze?

 ΘΑΝΟΣ: H ιστορία ξεκινάει μια Παρασκευή μεσημέρι. Ήμασταν με κάτι φίλους στην πλατεία της Αγίας παρασκευής και παίζαμε κιθάρα μετά το σχολείο, πριν 3 χρόνια. Περάσανε ο Γιάννης, ο Αντρέας κι ένα άλλο παιδί που ήταν παλιά στους Bleeze. Αράξανε μαζί μας ,τους άρεσε η όλη φάση και είπαν  σε μένα και σε ένα άλλο παιδί  να πάμε μαζί τους για πρόβα- είχαν τότε ένα σχηματάκι το οποίο διαλύθηκε . Εμένα με πήραν για κιθάρα στην αρχή αλλά επειδή είχαν όλοι απαράδεχτες φωνές, βαλαν εμένα, που ήταν ακόμη πιο απαράδεχτη αλλά δεν το παραδεχόντουσαν(γέλια)και κάπως έτσι έφτιαξε το πράγμα. Η τελική σύνθεση κατέληξε προ  δύο μηνών, με τον Γιάννη στην κιθάρα, τον Αντρέα στα τύμπανα, τον Ξενοφώντα στο μπάσο, τον Αντρέα το Μαστοράκο στη δεύτερη κιθάρα και μένα  στη φωνή.

Έχετε βγάλει ένα album, το Echoism.Πώς προέκυψε?

ANΤΡΕΑΣ: Είχαμε κομμάτια απ' την αρχή. Με το που γίναμε μπάντα αρχίσαμε να γράφουμε. Κάποια στιγμή, μετά από τα τρία χρόνια ύπαρξης μας είπαμε να βγάλουμε μια πιο σωστή δουλειά, πιο σοβαρή, πιο προσεγμένη.

ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι είχαμε γράψει αρκετά κομμάτια, αλλά κάποια στιγμή ένας φίλος-γνωστός με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “άκουσα ένα κομμάτι σας στο MySpace” (το είχαμε ηχογραφήσει πρόχειρα σένα σπίτι)”μας άρεσε πολύ  και θα θέλαμε να σας κάνουμε παραγωγή”. Αυτή η εταιρία ονομάζεται Room Recordings και ξεκινήσαμε μαζί σ' ένα οχτάμηνο να βγάλουμε  το δίσκο, παραγωγές , ιστορίες..Το mastering έγινε στην Αγγλία στο Abbey  Roads , εκεί που είχαν ηχογραφήσει και οι Beatles!

Θα ήθελα να μου περιγράψετε όχι τόσο τον ήχο, αλλά το “mood'' του δίσκου.

ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια είναι ότι πάντα τα κομμάτια γράφονται σε συγκεκριμένες φάσεις της ζωής ενός ανθρώπου. Όσα κομμάτια έχουμε γράψει έχουν ένα μελαγχολικό ύφος. Βέβαια όταν μπήκαμε στη λογική να ηχογραφήσουμε τον δίσκο μας, δεν πήγαμε να ηχογραφήσουμε κάτι έτοιμο. Μπήκαμε στη λογική της παραγωγής από ένα σημείο και μετά. Οπότε μας βοήθησαν σε αρκετά πράγματα και οι παραγωγοί μας, ο Χρήστος και ο Τέο από την Room Recordings. Μας κάλυψαν κάποια κενά τα οποία ίσως είχαμε, μετριάσαμε κάποια πράγματα τα οποία ίσως δεν ήταν καλά, ίσως και να ήτανε, και μας βοήθησαν να πάρουμε ένα πιο συγκεκριμένο ύφος  το οποίο φυσικά με τον καιρό άλλαξε.
ΑΝΤΡΕΑΣ: Γενικά το Echoism βγήκε πιο ατμοσφαιρικό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό. Είμαστε ικανοποιημένοι κατά ένα μεγάλο ποσοστό από το αποτέλεσμα, απλά δεν είναι κακό να παίζουμε και πιο δυνατά στα live, ο κόσμος το νιώθει περισσότερο.

Και όσο αφορά τα live?

ΑΝΤΡΕΑΣ: Έχουμε παίξει σε πάρα πολλούς χώρους  στην Αθήνα, όπως στο Κύτταρο, το Gagarin και άλλα μέρη. Αλλά τώρα με το ατύχημα που είχα με το πόδι μου δεν μπορούσαμε για τρείς μήνες  να παίξουμε live ξανά και γι' αυτό μας ήρθε η ιδέα του acoustic, όπου εγώ έπαιζα με το ένα πόδι σε ένα διαφορετικό σετ τυμπάνων κι έτσι κάναμε δύο live acoustic, ένα στη Σύρο σένα μαγαζί κι ένα στο Κύτταρο. Πήγανε πάρα πολύ καλά και τα δύο live κι ο κόσμος το ευχαριστήθηκε. Ακούσαμε πολύ καλά σχόλια και σκεφτήκαμε να κρατήσουμε κάποια στοιχεία απ' αυτό το acoustic.

Γιατί κάνετε μουσική και πού σκοπεύετε να πάτε?

 ΘΑΝΟΣ: Γενικότερα στη ζωή τίποτα δεν πάει κάπου, η όλη ουσία είναι το ταξίδι. Οπότε θέλουμε να περάσουμε καλά, να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν, μας αφορούν και μας αντιπροσωπεύουν. Θέλουμε όσος κόσμος ακούσει κάποιο κομμάτι μας να καταλάβει  πράγματα για όλο αυτό που σκεφτόμαστε, που έχουμε γράψει. Δεν θέλουμε να γίνουμε γνωστοί, αλλά να εμπνεύσουμε στον κόσμο κάποια πράγματα τα οποία ίσως δεν έχει σκεφτεί κι ίσως να εκφράσουμε συναισθήματα τα οποία δεν βγαίνουν μέσω του λόγου, με κάποιους στίχους που μπορεί να βοηθήσουν.

ΑΝΤΡΕΑΣ:  Πρώτα το κάνουμε γιατί το γουστάρουμε, αγαπάμε τη μουσική. Μας ενδιαφέρει ν' ακουστεί η μουσική μας, να γουστάρει κι ο κόσμος μαζί μας. Σκοπός μας δεν είναι προφανώς το κέρδος απ' αυτό, σε καμία περίπτωση. Το πρώτο μας album το  Echoism το κάναμε όλο με δικά μας έξοδα, και είναι πολλά τα έξοδα για κάτι τέτοιο. Το κάναμε γιατί γουστάραμε, γιατί θέλαμε μια πιο επίσημη δουλειά, γιατί απλά θέλαμε να έχουμε ένα δίσκο  να δώσουμε σ' έναν φίλο έτσι απλά.

Μεγάλες δισκογραφικές- Μικρές μπάντες. Τί έχετε να πείτε?

ΑΝΤΡΕΑΣ: Γενικά δεν κυνηγήσαμε κάποια δισκογραφική. Γενικά δεν έχουμε βρει κάποια δισκογραφική που να πληρεί τα θέλω μας, τις προϋποθέσεις μας. Όσα συμβόλαια έχουμε δει δεν ταιριάζουν σ' αυτό που θέλουμε. Δεν είμαστε κλειστοί βέβαια, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει κάτι τέτοιο.

Τί σας δίνει η σκηνή που δεν σας δίνει η καθημερινότητα?

ANTΡΕΑΣ: Γκόμενες.(!)  (Γέλια) Η αλήθεια είναι πώς όταν θέλεις να βγάλεις ενέργεια πάνω στη σκηνή ταυτόχρονα φοβάσαι λίγο. Στην αρχή όταν κάνεις μικρά live, κι έχει 20-50 άτομα φοβάσαι πιο πολύ γιατί βλέπεις πρόσωπα και μπορείς και διακρίνεις. Ενώ στο School Wave, είχε από κάτω 6000 κόσμο, τότε τους βλέπεις σαν μάζα.

ΘΑΝΟΣ:  Μετά το καλοκαίρι αρχίσαμε να αποκτάμε λίγο περισσότερο θράσος και να μην κοιτάμε τόσο κάτω, αλλά πιο πολύ να συνεννοούμαστε πάνω στη σκηνή μεταξύ μας, με βλέμματα και να υπάρχει το contact. Η αλήθεια είναι ότι μας πήρε πολύ καιρό να συνηθίσουμε την ιδέα της σκηνής, σε όλους μας. Ήμασταν πολύ κρύοι, κόκαλο. Εγώ συνήθως είχα τα χέρια σταυρωμένα, ο Γιάννης κι αυτός, σαν μολυβένιος στρατιώτης. Ο Αντρέας ότι και να έκανε δεν φαίνεται γιατί είναι πίσω, ο Ξενοφώντας ξενέρωτος! Καλά κι ο Αντρέας ο  Μαστοράκος είναι καραγκιόζης από γεννησιμιού του! Αλλά μας βοήθησε πολύ γιατί έχει πολύ κέφι.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Βοήθησε πολύ στο ν' ανέβει η διάθεση. Ανέβασε όλο το συγκρότημα, και στο stage και στις πρόβες, άρα όλες οι αλλαγές φαίνεται ότι έγιναν για καλό τελικά.

Τελικά τί ενώνει κα τί χωρίζει τους Bleeze?

AΝΤΡΕΑΣ: Αυτή είναι μια ωραία ερώτηση, γιατί οι Bleeze είναι όλοι διαφορετικά άτομα με διαφορετικές ασχολίες και απόψεις. Αλλά το καλό είναι ότι καταφέραμε και δέσαμε όλες τις διαφορές.

ΘΑΝΟΣ: Όντως είμαστε πολύ διαφορετικά άτομα μεταξύ μας, πολύ διαφορετικές επιρροές, πολύ διαφορετικές απόψεις γενικά, πλακωνόμαστε πολύ εύκολα. Μερικοί είναι σοβαροί μερικοί όχι, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα χρειαζόμαστε και τα δύο, αλλιώς δεν πάμε μπροστά. Μια τέτοια μίξη μπορεί να είναι καταστροφική και θα μπορούσε να είναι το τέλος της μπάντας .Εμείς απλά είμαστε πειθαρχημένοι και έχουμε περίπου το ίδιο “θέλω”.

AΝΤΡΕΑΣ: Όσο διαφορετικοί και να είμαστε όμως , όλοι είμαστε τρελαμένοι με τους Bleeze. Είμαστε δεμένοι πια μ αυτή τη μπάντα. Μας ενώνει η μουσική, παίζουμε το δικό μας είδος, παίζουμε Bleeze.

Κείμενο : Βαρβάρα Μπαρδακά 

Ένα απόγευμα με τους Έλληνες Crimson Fire

Crimson Fire-Ηχητικό υλικό από την συνέντευξη. Μέρος1ο

Καλησπέρα παιδιά, πείτε μας για το πώς ξεκινήσατε σαν Crimson Fire;

Γιάννης: Το 2005, τον Οκτώβρη, είχα συναντηθεί με τον Στέλιο, που είναι ο κιθαρίστας στη μπάντα, και τον Ιάσωνα που είναι φίλοι αυτοί οι δυό. Είχαμε συναντηθεί σε ένα live, και από εκεί ξεκίνησε, κάναμε πρόβες, συναντιόμασταν. Είχα φέρει και εγώ τον ξάδερφό μου τότε, ο πρώτος μας drummer, και έτσι σιγά – σιγά ξεκινήσαμε. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, είχαμε ετοιμάσει αρκετό υλικό, δηλαδή αυτό που ακούτε τώρα (στην εκπομπή “Sawing The Bizness”) ήταν έτοιμο από το 2006. Απλά επειδή είχαμε ανακατατάξεις στη μπάντα και ποτέ δεν είχαμε σταθερά μέλη, ερχόταν ο ένας, έφευγε ο άλλος και ευτυχώς από κάποια στιγμή και μετά κάπως σταθεροποιήθηκε. Ηχογραφήσαμε το album και το βγάλαμε. Τώρα είμαστε και πάλι σε φάση ανακατατάξεων μετά από 2 με 2μισι χρόνια, που ήμασταν με αυτή τη σύνθεση και βγήκε το album, δυστυχώς κάποια από τα παιδιά δεν μπορούνε να ακολουθήσουνε γιατί έχουνε κάποιες υποχρεώσεις, θα φύγουνε στο εξωτερικό, θα πάνε να σπουδάσουνε, η μπασίστρια και ο δεύτερος κιθαρίστας, η Κική και ο Φιλαρέτος.

Χωρίσατε σε καλό κλίμα δηλαδή;

Γιάννης: Όχι, όχι, ήτανε μια χαρά. Και το τελευταίο live ήταν έτσι σε πολύ καλό κλίμα...

Πρωτού έρθει στη μορφή του το Metal Is Back όπως είναι τώρα, είχατε γράψει κάποιο demo;

Γιάννης: Είχαμε γράψει το... τελικά ψέματα, η μπάντα είναι από το 2004 τον Οκτώβρη, 2005 τον Μάϊο άναμε το πρώτο μας demo, που είχε μέσα το “Metal Is Back”, το “Prophet’s Gaze” και το “Crimson Fire” το ομώνυμο που είναι στο cd.

Είχανε διαφορά τα κομμάτια τότε με τώρα;

Γιάννης: Ήτανε πιο... χμμμ.. ξέρεις η πρώτη ας το πούμε «ωμή» εκτέλεσή τους, πιο χύμα! Δηλαδή ήμασταν τόσο πορωμένοι, μπαίναμε μέσα, γράφαμε... Ήταν όχι τόσο προσεγμένα θα λέγαμε, μας έβγαινε με συναίσθημα.

Η συνεργασία με την Iron on Iron πώς προέκυψε;

Γιάννης: Ο Αλέξης από την Iron On Iron μας είχε δει σε αρκετά live, μας υποστήριζε πολύ, του αρέσαμε σαν μπάντα. Ήρθαμε σε επαφή, μιλήσαμε, του είπαμε ότι έχουμε υλικό, γιατί είχαμε αρχίσει ήδη εμείς να ηχογραφούμε, και είχαμε σκοπό να το βγάλουμε είτε μόνοι μας, να ψάξουμε δηλαδή κάποια εταιρεία. Και εκείνη την ώρα ήρθε ο Αλέξης, κάτσαμε και μιλήσαμε και έτσι προέκυψε η συμφωνία αυτή.

Πριν ξεκινήσετε να γράφετε, είχατε επιχειρήσει να διασκευάσετε κάποια κομμάτια, προκειμένου να βρείτε τον ήχο που σας ταιριάζει;

Γιάννης: Ξεκινήσαμε με διασκευές, μας αρέσουν οι διασκευές. Εννοείται ότι έχουμε επιρροές από μπάντες γενικά και πολλές αγαπημένες μπάντες.

Μερικές από τα διασκευές που έχετε κάνει και σε live όπως “Lost Reflection” από Crimson Glory, “Red Sharks”, και από Stryper το “More Than A Man” απ’ότι έχω δει...

Κώστας: Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είμαστε Χριστιανοί, στο θρήσκευμα ωστόσο, γιατί κάποιοι μας είχανε κράξει στο YouTube γι’αυτό και τους έβαλα στη θέση τους (γέλια). Μας πρόσαψαν φιλοχριστιανικά αισθήματα.. Πέρα από τη πλάκα μας αρέσει σαν μπάντα.

Γιάννης: Για μένα προσωπικά οι Stryper είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Δεν άκουσα Stryper λόγω στίχων πρώτον, τους στίχους τους ερμηνεύει ο καθένας όπως θέλει, για μένα. Δηλαδή εσύ μπορεί να ακούσεις κάτι και να το ερμηνεύσεις αλλιώς, εγώ θα το ερμηνεύσω αλλιώς. Μπορεί μέσα να λέει για Θεούς και τέτοια, αλλά έχουν κομμάτια που δεν έχει καν μέσα τη λέξη Θεός και απλά σε κάνουν να νιώθεις καλά. Σε μένα δηλαδή, τι βγάζει σε μένα προσωπικά. Ούτε το παίζουμε «διαβολάκια» και λοιπά, γιατί αυτός που μας έκραξε στο YouTube ήταν πολύ.... «Σατανίκλας»! (γέλια)

Παιδιά ποιο είναι το feedback από τις πωλήσεις και από τις κριτικές που έχετε πάρει;

Κώστας: Ως προς την εμπορική απήχηση εγώ προσωπικά δεν ξέρω, δεν ξέρω και ποια θα μπορούσε να είναι η πήγη. Η μία σίγουρα θα είναι ο Αλέξης που έχει ιδρύσει την εταιρεία στην οποία είμαστε, αλλά κυρίως ο Γιάννης έχει επαφή με εκείνον. Τώρα σχετικά με κριτικές, όσες έχει πάρει το μάτι μου και διάβασα, είναι θετικές.

Έχετε πάρει γνώμη από ακροατές;

Κώστας: Από ακροατές... χμμμ δεν ξέρω δεν έχω... Κοίταξε επί των δημοσίων σχέσεων είναι ο Γιάννης, είναι η «ντίβα» της μπάντας (γέλια)

Γιάννης: Απήχηση από τα live που κάναμε υπήρχε από το κοινό και πολύς κόσμος που δεν μας ήξερε, που μας έβλεπε δηλαδή πρώτη φορά, είπε καλά λόγια. Δηλαδή ήρθανε προς εμάς, μας έδωσαν συγχαρητήρια, τους άρεσε αυτό που βγάζαμε σαν μπάντα σαν ενέργεια. Δεν ξέρω άμα αγόρασαν και το album και το ακούσανε αλλά τουλάχιστον στο επίπεδο του live άρεσε αυτό που βγάζαμε. Και στο Facebook, ειδικά μετά το τελευταίο live, που είχε αρκετό κόσμο, είχε περίπου 400 άτομα, υπήρχανε μερικές εκδηλώσεις και στο Facebook κυρίως από νέες ηλικίες, και αυτό το χάρηκα πολύ. 16 -17 χρονών... Είμαστε ικανοποιημένοι γενικά και απ’όσο μου είπε και ο Αλέξης (Iron On Iron) όσον αφορά τις πωλήσεις , πάμε καλά. Στο εξωτερικό αυτό έχει απήχηση και πιστεύω πως είναι και στυλ το οποίο πλασάρεται στο εξωτερικό εύκολα.

Έχει στείλει δηλαδή η εταιρεία σας αντίτυπα και στο εξωτερικό;

Ναι ναι, έχει στείλει Ιαπωνία, έχει στείλει Γερμανία...

Αν κάποιος θέλει να αγοράσει τον δίσκο, πού μπορεί να τον βρει;

Γιάννης: Μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω Facebook που έχουμε κάνει μια ομάδα “Crimson Fire”, γιατί έχουμε και εμείς κάποιες κόπιες στα χέρια μας, ή αλλιώς αν θέλει να πάει σε δισκοπωλείο μπορεί να πάει στο “No Remorse” ή στο “Sirens Records” στο κέντρο της Αθήνας.

Πιο παλιά σε κάποιες συναυλίες παίξει, έτυχε να μοιραστείτε τη σκηνή κάποια μεγάλα ονόματα τουλάχιστον του Underground, όπως Heir Apparent, Demon, Anvil, Elixir… Τι αποκομμίσατε από αυτά τα live και ποιο θεωρείτε απ’τα καλύτερά σας ή το καλύτερο live σας;

Γιάννης: Θα απαντήσω εγώ γιατί ο Κώστας δεν ήταν ούτε με Heir Apparent ούτε με Anvil. Anvil, ήταν το ρώτο μας live, παίξαμε και επαρχία. Παίξαμε Θεσσαλονίκη, μετά τους Anvil, και ήταν, ας πούμε , η πρώτη μας εξόρμηση. Παίξαμε μαζί τους Κομοτηνή, παίξαμε μετά Μέγαρα... Θα κρατήσω αυτό το live από συναισθηματικής άποψης. Από άποψη απόδοσης τώρα είμαι ανάμεσα σε Demon και Heir Apparent, αλλά πιστεύω με τους Heir Apparent ήταν το πιο δυνατό live γενικά.

Είναι μεγάλο κίνητρο όταν παίζεις με κάποιο συγκρότημα που άκουγες και εσύ από παλιά..

Γιάννης: Ακριβώς, και είναι και επιρροή!

Σαν να θες να αποδείξεις, εντός εισαγωγικών και κάτι σε αυτούς.

Γιάννης: Ναι ότι «παίζω, σας support-άρω και θα το κάνω με τον καλύτερο τρόπο και ελπίζω να σας αρέσουμε». Κάπως έτσι δηλαδή ξεκινάει. Αλλά γενικά δεν περνούσαν τέτοιες σκέψεις από το μυαλό μας εκείνη τη στιγμή, παίζαμε για να ευχαριστήσουμε τον κόσμο πρώτα, μετά τους εαυτούς μας, και όλους τους υπόλοιπους. Δηλαδή να ευχαριστηθούνε όλοι, και εμείς μαζί τους. Δίναμε τον καλύτερό μας εαυτό και πιστεύω ότι πάντα τον δίνουμε.

Crimson Fire. Ηχητικό υλικό απο την συνέντευξη. Μέρος 2ο

Συμμετέχετε και σε άλλες μπάντες; Γιατί νομίζω πως σε είχα δει με τους Strikelight..

Γιάννης: Με Strikelight έχουμε κάνει ένα live … Με τη παλιά σύνθεση είχανε παίξει και στο εξωτερικό, με τη νέα σύνθεση είχανε παίξει με Angel Witch, και στο “Up The Hammers”. Συμμετείχαμε εγώ και ο Στέλιος.

Τέλος, ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Γιάννης: Αισιόδοξο το μέλλον! Τώρα είμαστε σε φάση ανακατατάξεων, όπως αναφέραμε και πριν, επειδή έφυγαν τα δύο μέλη. Έχουμε ήδη βρει κιθαρίστα, το όνομά του είναι Κώστας Μάντζαρης, δεν έχουμε βρει μπάσο. Είμαστε δηλαδή σε φάση που ψάχνουμε επειγόντως να βρούμε κάποιο μπασίστα ή μπασίστρια, δεν μας ενοχλεί αν είναι άνδρας ή γυναίκα.

Όποιος ενδιαφέρεται πού θα μπορούσε να επικοινωνήσει;

Γιάννης: Στην σελίδα μας στο Facebook ή και στο MySpace, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να μας βρει, να επικοινωνήσει μαζί μας να έρθουμε σε επαφή, και μετά όλα καλά. Έρχονται live αρκετά, γι’αυτό και θέλουμε να δεθούμε γρήγορα,...

Πότε περίπου πιστεύετε πως θα ξεκινήσετε να ξαναπαίζετε;

Γιάννης: Πιστεύω από Μάρτη και μετά θα αρχίσουμε σε full ρυθμούς.

Δεν έχετε κάτι κανονισμένο απλά υπολογίζετε πάνω κάτω...

Γιάννης: Όχι, όχι δεν είναι κάτι κανονισμένο επίσημα, ακούγονται αρκετά, δεν είναι κάτι κανονισμένο επίσημα. Τότε περίπου θα αρχίσουμε να παίζουμε full. Και θα δουλεύουμε παράλληλα το 2^ο album.

Έχετε κάποιο υλικό;

Γιάννης: Υπάρχει υλικό, απλά περιμένουμε το νέο μέλος να έρθει και από Σεπτέμβρη να μπούμε στη διαδικασία πάλι ηχογραφήσεων. Πες και εσύ κάτι στον κόσμο!! (Προς Κώστα)

Κώστας: Σχετικά με το μέλλον του γκρουπ, εγώ ξέρω ποια είναι τα σχέδια. Από εκεί και πέρα το αποτέλεσμα των προσπαθειών δεν μπορώ να το προεξοφλήσω. Είμαστε σε φάση αναζήτησης μπασίστα, και όταν, καλώς εχόντων των πραγμάτων, βρεθεί θα κυνηγήσουμε κάποια επόμενα live και θα αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω στο καινούριο υλικό.

Κομμάτια που ακούστηκαν στο ηχητικό μέρος:

-Midnight Strike

-Burn the Ground

Συνέντευξη: Αντώνης Κοντογιάννης – Πέτρος Μελίδης

Επιμέλεια Κειμένου: Δευτεραίου Δέσποινα

Επιμέλεια Ηχητικών Αποσπασμάτων: Θανάσης Καμπάνης